!سیاست و ملامت ناکام

از روز که نام سرزمین پیر وکهن در دل تاریخ حهان افغانستان ګذاشته شد مردمانش روز خوش را ندیده اند.در این سرزمین بنام افغانستان اکثریت ادعای بومی بودن و اصل بودن را دارند.همه ساکنین این سرزمین برای مدت کوتاهی توانسته اند یک دیګر خود را بپذیرند.مردمان این سرزمین ساده و پاک دل اند و مانند موم می شود سوقش داد طرف و یا هم چیز قشنګ و یا هم بدرنګ از آن ساخت.کسانی که صلاحیت دار و حاکم مردمان این سرزمین بودند و هستند همیش برای نجات خود پرداخته اند و در بازی روزګار فقط و فقط منصب رسیده را حفظ نموده اند.این مکاران روزګار قوم،زبان،میلیت،مذهب،سمت و نسخه های حکومت داری را ابزار برای رسیدن به قدرت نموده اند. اینها توانسته اند از ابزار برای خود سود بجویند نه برای مردم و کشور که ادعای نجاتش را دارند.ما اګر به تاریخ معاصر سرزمین بنام افغانستان از زره بین عینک بدون کینه و کدورت نګاه بی اندازیم می توانیم به حقایق انسانی دست یاب شویم.ما باید این جزآت را پیدا نمایم تا برای سلامت خود از شر ضمیر ناپاک که همه روزه با ما در نفس جا دارد رهایی پیدا نمایم. ما مردمان ګوسفندی هستیم که در زمان کوتاه چهره های تکراری بنام ها و عناوین ګوناګون بالای ما حاکم شدند.این چهره ها هر آن چیز که در توان داشتند دریغ ننمودند و ذریعه خود ما آنرا به اجرا ګذاشتند.ما بودیم که برای شان تن دادیم و ابزار که این جلادان تاریخ در ذهن داشتند آنرا عملی نمایند. حال مردم این سرزمین دشمن یک دیګر ګردیده اند ،این مردم کینه در دل دارند که همه روزه شعله ور ګردیده و خون بی ګناهان را می ګیرد که اصلآ از بازی وتعریف آن آګاهی ندارند.مردم این سرزمین آنقدر بیچاره اند که از مذهب و دین که پیروی می نمایند تا حال شناخت لازم که در عصر کنون رایج است ندارند. مردم این سرزمین آنقدر بیچاره اند که به فتوای دروغین و چرکین مغز خون هموطن و هم کیش خود را می ریزانند و برای لبیک به فتوای این جلادان عصر جګرګوشه های خود را از نعمت سواد بی بهره می نمایند.مردم افغانستان آنفدر مسکین و بیچاره شده اند که همین مکاران و تشنه ګان قدرت ګاه بنام کمونست،ګاه مجاهد،ګاه طالب،ګاهی هم مشترکآ بالای شان باداری می نمایند.

ما همه دیدیم که اینان با هم به هر نام،طرق و رهبری بیرونی خاص برای رسیدن به قدرت می کوشند. چند نکته که من منحیث یک پشتون از آن رنج می برم آن این است که ما اکثریت پشتون ها همه قوانین وضع شده هر رژیم و حاکمان را پذیرفته ایم اما باز هم همه انګشت انتقاد طرف پشتون بوده و اقوام دیګر این سرزمین این را نادیده می ګیرند .در دنیای سیاست تعریف که آنرا امروزه مردم پذیرفته اند آن این است که حاکمان مردم نماینده ګی از آنان می نمایند حال این بر ما پشتون ها ربط دارد تا چطور از شر مکاران تاریخ خود و قوم خود را نجات دهیم.(از ماست که بر ماست.)

اما بر ای زنده ګی سالم و انسانی باید به حقایق ګردن ګذاشت و آنرا برای سلامت مردم و سرزمین خود پذیرفت.

سه حصه شهر کابل از کوه تلویزیون به ویرانه مبدل ګردید و حاکم تپه تلویزیون برای حذف ازبیک ها،هزاره ها و پشتون ها هر آنچه در توان داشت دریغ ننمود و برعکس عقب کوه تلویزیون ثابت ماند.نکته که در این جا مهم و قابل یاد آوری می دانم آن این است ویرانی کابل را بنام حکمتیار رقم زدند در حال که حکمتیار در چهار آسیاب،کارته نو و چهلستون حاکم بود. اما پشتون ها این جرآت را داشتند و دارند که حکمتیار را منحیث یک فرد مجرم،شریر و دشمن مردم بنامند و یاد کنند.تمام راه های مولصلاتی سمت شمال افغانستان توسط احمد شاه مسعود به مخروبه تبدیل ګردید .پلها،پلجک ها و تونل ها ماین ګذاری شده و از بین رفتند اما آنرا هیج کس خیانت نمی نامد اما زمان که طالب همچو اعمال را انجام داد آنرا به قوم ربط می دهند.از ولایت پنجشیر بالای کابل لونا انداخت شد که در بهارستان کابل جان هموطنان بی ګناه ما را ګرفت و اطفال و زنان هم در آن از بین رفتند.

در تاریخ معاصر افغانستان اګر نظر اندازیم ما می بینیم که تمام حکام پشتون توجه شان برای بهبود و پیشرفت تمام کشور بوده است.حکام پشتون مردم خود را قربانی سیاست های غلط و شکار نادرست نموده اند. از یک طرف همه را از مزایای روز بی بهره ساخته اند تا توازن ملی در کشور حفظ شود و از طرف دیګر بدبختانه این قربانی باعث دشمنی با پشتون ګردیده است.باز هم باید ګفت که همه این تقصیر در حکام پشتون بوده و است که پشتون ها را تاریک و ګور نګاه داشته اند تا دیګران خوش باشند. پشتون ها باید این را بدانند و بیدار شوند .پشتون سلامتش در تعلیم و پیشرفت نهفته است.پشتون باید دروازه باب جدید را بګشاید و درهای که به بند بست رسانده اش ببندد.

وقتی در دل تاریخ درون میشویم می بینیم که تمام حکام پشتون بوده اند که این آبادی ها و پیشرفت های اندکی که صورت ګرفته است از برکت ایشان بوده و هیچ چېز به ما تاریخ نشان نمی دهد که فلان تونل،سرک،شفاخانه،مکتب،پوهنتون،بند برق و غیره را از حکام غیر پشتون نشان بدهد.این به معنای این است که پشتون ها همه را از خود می دانند و پشتون باید قربانی دسیسه های چند تن انګشت شمار که فقط و فقط برای بدست آوردن قدرت در تلاش اند شوند.این مکاران و تیکه داران قومی و مذهبی اګر همین حالی طالب برایش سهم در قدرت بدهند شما باور نماید که همه مبارزات را که از آدرس مردم بنام های ګوناګون انجام می دهند فراموش می شود.

چند نکته مهم که مردم ما در تاریکی اند و آنرا نمی دانند آن این است که جغرافیای فعلی که بنام افغانستان در کره خاکی جا دارد تفسیمات قدرت های جهان بوده و است . قدرت های جهان هر زمان بخواهند نام،تقسیمات و حتا نسخه حکومتداری را هم در اختیار دارند. مردم سرزمین بنام افغانستان در جایګاه نیستند و نرسیده اند تا برای خود و مردم خود زمام امور را رقم بزنند. مردم افغانستان این را باید بدانند تا چطور از شر این مکاران نجات پیدا نمایند و با حقایق روز خود را در دهکده سیاسی جهان پیدا نمایند.همین سیاسیون نما ها بودند که از فرصت استفاده نمودند و شاه امان الله خان را مجبور به ترک وطن ساختند و بنام دین ابزار ساخته و نقاب فاتح را بر جبین بستن.

سیاسیون غیر پشتون هیچگاه در قاموس ادبیات سیاسی خود از قلمرو کمپنی،چهار آسیاب و هودخیل کابل افغانستان را محرکه قدرت خود نمی دانند و نه هم توان آن در ذهن شان خطور می نماید.سیاسیون غیر پشتون همیش برای اینکه در قدرت باشند خود را در پشت سایه پشتون نگاه داشته و بعد به مبارزه خود میپردازند.در تاریخ معاصر ما ببرک کارمل با وصف اینکه اصلیت کشمیری داشت اما سیاسیون غیر پشتون بودند که فریبش دادند و برای قشون سرخ اتحاد جماهیر شوروی زمینه را مساعد ساختند تا افغانستان را اشغال نمایند.حال طرفداران ببرک کارمل و داکتر نجیب همه با یک صدا ضد پشتون مبارزه می نمایند.امروزفرید احمد مزدک با بسیار بی شرمی علیه یک قوم قدم علم نموده در حال که در زمان منصبش پشتون را به صفت بزرگ خود قبول نموده بود.وقت امریکایی ها خواستند افغانستان را اشغال نمایند از همه اولتر استاد ربانی آواز بلند کرد و طلب بمباردمان شد.همین سیاسیون دروغگو و فریب کار غیر پشتون در بن و بعد بن در چهار بار انتخابات که برگزار شد خود می خواستند تا در رس حکومت پشتون باشند چون میفهمیدند که توانایی کار را ندارند.وقت ما طالب را عامل بدبختی و عقب مانده گی کشور می دانیم شما هم جرآت به خرچ دهید و آنان که خاین اند از خود برانید.

سیاسیون و خبرنګاران که برای خیر و سلامت مردم خود دست به کار اند باید مردم خود را از شر رسانه های که همه روزه بنام های قوم،سمت،مدهب و اخبار دروغین فاصله انسانی را در بین مردم از بین می برند اقدام جدی نمایند.این طالب که امروز حاکم شده حاصل دست رسانه های جمهوریت است که همه روزه برای اینکه چند تن دزد را خوش بسازند افکار زد دولتی را کارخانګی خود ساخته بودند.امروز یک بار دیګر برای اینکه طالب از بین برود بازی غلط را پیش می برند و آن بازی قومی است که سودش را فقط و فقط دشمنان این سرزمین می چشند.

نوت: ما فرصت بیست ساله و چانس طلای را که در اختیار داشتیم از دست دادیم و اعتبار نسبی را که مرددم پیدا نموده بودند از بین رفت و به قصه یک خواب مبدل ګردید.در بیست سال جمهوریت همین رسانها به تدریح و به شکل سیستماتیک تا توانستند ستون های فولادین جمهوریت را به نابودی ببرد و نابودش کند ،که کردند.همین مجری های رسانه بودند که برای مبلغ چند چهره های کثیف و آګنده از کینه و کدورت را دعوت می دادند تا چند تن اشخاص انګشت شمار از حاکمان باج بدست آرند.این رسانه ها بودند که سو استفاده از نام آزادی بیان نظام را از بین بردند و حال یکبار دیګر بیرون از افغانستان پلان های ګندیده را به نمایش می ګذارند.مردم افغانستان باید بپذیرند و قبول نمایند تا ما با دنیا امروزه و سیاست منطقوی و اقتصاد و فهم مردم خود را عیار و آماده نسازیم هیچګاه این کشتی شکسته و تکه،تکه را به مقصود نخواهد رساند. ما باید به حقایق تن بدهیم و بپذیریم که در اشتباه ایم و راه نجات فقط در پذیرفتن یک دیګر است.سرزمین بنام افغانستان مطلق همه ساکنینش است و همه شایسته زنده ګی ږ سهم در قدرت اند.

هیچ پشتون و هیچ تاجیک نمیتواند به تنهایی پیش برود و همچنان دیګران!

اگر می خواهیدوطن و مردمش را نجات دهید تا سیال سیالداران شوند یک دیگر را باید پذیرفت و حقایق که نتیجه اش پیشرفت باشد به آن عرق ریخت نه به این سیاسیون ناکام و رسانه های شیطان صفت

 

زموږ انګلیسي ویبپاڼه: