ادب

د ما شهزاده هلکه؛ نن مې بیا ډېر ياد شوی وې،دا څنګه ژوند شو نۀ بې تا طاقت راځي او نۀ لۀ تاسره ... د‌ټولګي پر تخته مې درس وليکه،د‌صنف آخر ته لاړم،ستا د سپين کاټڼ کاليو عکس مې…

پوهيږې ستا نشتوالی لکه ساه بنديدل،کله چې تۀ نۀ اوسې زما وجود کې روح نۀ وي،نۀ کومه هيله او نۀ خندا راپاتې وي زۀ يم دتا يادونه او ديوالونه وي دوې سترګې مې سپوږمۍ ته پاتې وي،بس…

د بیوسۍ په سوزيدونکي اور کې سوځيدله، د زړه له درده يي کوچنی بالښت په سينه کلک نيولی وه اړخ يي بدل کړ،د‌سپوږمۍ رڼا يي په سترګو ولګيده،سپوږمې لويه او سپينه وه،د تليفون پر ښيښه يي…

کله چې خداى ښځې د نارينه‌وو ترمنځ وېشلې او تا يې ماته راکړې ما حس کړ چې هغه څرګنده زما خوا ته ولاړ دی او د خپلو ټولو آسماني کتابونو پر خلاف يې عمل وکړ. ما ته يې شراب راکړ،…

د‌ ما ښایسته شهزاده؛ تۀ پوهيږې!؟ زۀ داسې شوې يم‌،لکه‌ يو سرګردانه مسافر چې په‌لويه‌ دښته‌کې‌یي لاره ورکه‌کړې وي،لالهانده‌ يوې خوا او بلې خوا ګرځي،نۀ لاره ورمعلومه وي او نۀ يي زړۀ…

نيټه: ۱۴۰۴/ ۴/۱۲ د ما ښایسته پاچا،د ما ژونده د ما روحه خبر يي!؟ وختونه کیږي ستړې یم،بیخي ډېره ستړې؛ دا ډېروخت مې دمه نه‌ده‌ جوړه شوې،لکه‌هغه مزدور يم چې تمامه ورځ په سره لمر کې…

کله ژوند داسې سخت شي چې فکر کوو نوره لاره نه ده را پاتې کومه هیله نشته او هر څه خلاص شوي، اما! په یاد ولره په شپه کې تر ټولو تیاره وخت هغه وي چې کله د سهار رڼا ته لږ وخت…

د افغانستان له غېږې، له ولسه او له فرهنګي ډګره نن ورځ داسې شاعر لاړ، چې له شونډو یې مسکا، له زړه یې مينه او له ژبې یې د ولس درد ژباړل کېده. مطیع‌الله تراب تېره شپه له دې فانۍ نړۍ…

پخوا وختونه، لکه د زړونو موسم... لکه د سهارونو نرم نسیم، لکه د ناوې شرمېدلې مسکا، لکه د خاورې د عطرونو ژور خوند... زما وطن… زما خواږه افغانستان، ته به لکه يو پټ راز وې، چې د…

لومړی کیسه لولو بیا سیمبولونه او ماناوې پکې لټوو. خالي/اجمل پسرلی ادم په چوکۍ کې داسې ښکاریده لکه چا چې وراچولی وي. پښې سره لرې، لاسونه یې شواړ د چوکۍ پر تکیې پراته، سر یې لږ…