توضیحی به یک خویشاوند غبار، شاغلی امین غبار

قبل ازهمه باید به عرض برسانم که نسبت غباوت خود به ارتباط کمپوتر موفق نشده ام که فورمه ابراز نظریات را خانه پری نموده و امکان ابراز نظر در دریچه نظریات برایم میسر شود. جناب انجنیر صاحب فهیم از روی لطف و مهربانی ابراز فرموده اند که از طریق سکایپ مشکل بیسوادی و غباوت مرا در زمینه حل خواهند فرمود. یکی از دلایلی که به عوض دریچه مناظرات، توضیحات ذیل را در قسمت تحلیل ها، خدمت جناب امین غبار به عرض میرسانم همین مشکل فوق الذکر است.

جناب امین غبار در هردو سایت یعنی سایت افغان جرمن و سایت وزین و انسانی آریانا افغانستان عنوانی این جانب چنین نوشته اند:

جناب مومند

مقالات چند قسمتی شما تخت عنوان (اهانت و تخریب شخصیت های..) بر علیه یک افغان وطندوست و دانشمند نتوانست از محبوبیت وی چیزی کاسته شود.)

پاسخ- جناب محترم شاغلی امین غبار!

نخست، ندانستم حضرت عالی از طریق داشتن کدام علم غیب به همچو نتیجه رسیده اید؟

محتملاً از طریق استخاره و الهام در حالت خواب یا اغماء؟

ثانیاً، کدام یک از ذواتیکه مورد اهانت غبار قرار گرفته اند، وطندوستر و دانشمند ترازغبار نبوده اند؟

داوی صاحب، علامه حبیبی صاحب، علامه سلجوقی صاحب، داکتر صاحب توروایانا و یا دیگران؟

متاسفانه همچو ادعای هوایی شما، فاقد هرگونه بنیان علمی و منطقی است. نه من و نه شما در حال حاضر دسترسی به مکانیزمی داریم، که نتائج همچو نوشته ها را مورد ارزیابی قرار بدهیم.

شاغی امین غبار شما فرموده اید:«میدانم  که سرمنشه خصومت شما در مقابل غبار، بیان حقیقت هاست که شنیدن و هضم آن برای جناب دشوار است. از جمله آقای (گل محمد مومند) است. قضاوت در مورد همچو افراد جنجال بر انگیز را وگذار به تاریخ  میشویم نه مانند جناب مومند که از شکم پر و از امریکا شریف به خود اجازه قضاوت را میدهد…

این تذکر نه بخاطر اینکه من جز «شکل درست جزء است- مومند» فامیل شریف غبار هستم، بلکه حقیقت باید بیان شود .»

جناب امین غبار! توجه شما را به ارتباط پاراگراف فوق الذکر تان به نکات ذیل معطوف میدارم:

یک- بیان حقایق نظر به معتقدات اشخاص فرق میکند، یک عده مردم به شمول خودم دوره دهه انسانی قانون اساسی را بهترین دوره حیات معاصر میدانند، اما چپگرایان به شمول پدر کلان یا خویشاوند تان غبار و عناصر ستمی آن را دیمکراسی قلابی تلقی میکنند، در زمینه ده ها و صد ها مثال ارائه شده میتواند.

همانطوریکه نوشته های من در مورد غبار در نظر تان خلاف حقیقت است، همانګونه نظریات غبار در بسا موارد به شمول قضاوت هایش در مورد رجال کشور از نادرخان بزرګ ګرفته تا سردار داؤد خان و رجال مملکتی، در نظر بسیاری مردم به شمول خودم، جعل و افتراست. نظریات غبار نه نصوص فرقانی است و نه احادیث نبوی که بدون چون و چرا پذیرفته شود.

شاغلی نجیب سخی که مانند شما خویشاوند غبار و مهمتمر اینکه شاگرد و پیرو صادق و درجه یک غبار است، اخیراً در موازات تفکر غبار و غبار دوستان و ذواتی مانند سید مخدوم رهین، داکتر جاوید، غلام حضرت کوشان، قوی کوشان و امثال شان که همه از مریدان فقید غبارند، مضمونی جنجال بر انگیز، تحت عنوان «پشتون ها و پاکستان» به رشته تحریر کشیده است، که محترمه میرمن ملالی نظام روی احساس و شعور ملی به رد آن پرداخته است، اگر شاگرد وفا شعار غبار به این سویه جنجال بر انگیز باشد از پیر و استادش غبار چه توقع میتوان داشت؟

فرموده میتوانید که این مضمون جنجال برانگیزهم فکرتان، چقدر با نظریات فقید غبار هم آهنگی دارد؟

شما از شخصی بنام (گل محمد مومند) نام برده و او را شخص جنجال بر انگیز قلمداد نموده اید.

شخص معروف و مقتدری به این نام در تاریخ معاصر کشور وجود ندارد، معلوم میشود که جناب عالی حتی از محتویات کتاب غبار هم آگهی ندارید، لطفاً کتاب خویشاوند یا پدرکلان تان را یکبار دیگر مطالعه نموده خود را با سواد و با معلومات بسازید، بیندیش بینداز.

آغای گلم جناب غبار! نقل قولی است از زعیم بزرگ پشتون تبار، خان عبدالغفار خان در خطابه غازی ستدیوم که 🙁 غلبیل کوزی ته وویل تا کی دوه سوری دی) متعجم که جناب! شخصیت جنجال بر انگیز میرغلام محمد غبار و کتاب جنجال برانگیزش را فراموش نموده اند، به قول شاغلی سیستانی غبار نه تنها  با نوشتن جلد دوم کتابش تمام حامیان شخصیت های علمی، سیاسی و ملی کشور که مورد اهانت و نیش زدن غبار قرار گرفته اند سخت متنفر و متأذی ساخت، بلکه صدمه بزرگی به حیثیت خود نیز وارد ساخت.

باز هم به قول سیستانی، ادعای غلط و نادرست تاریخی غبار و فرهنگ (دو روی یک سکه)، که نام تاریخی افغانستان برای یکنیم هزار سال خراسان بود و اینکار امروز توسط مزدوران و سگ های قلاده به گردن ایران و تاجکستان و ستمی ها و کولابی های مهاجر موجب افتراق بزرگ ملی گشته است، فراموش فرموده اید!!!!

هم چنان در نوشته جناب یک تضاد بزرگ منطقی وجود دارد، بدین مفهوم که طبق ادعای خود تان، آنچه نوشته اید نه بخاطر اینکه جز [جزء] فامیل شریف غبار استید، اما در عین حال عکس العمل مرا در برابر غبار مبتنی بر علایق قومی و خویشاوندی میسازید.

متکی بر نوشته استاد گرامی ام خلیلی الله معروفی، به قول (عوام الناس فهیم و فخیم کابلی)  ضرب المثل (کور خود و بینای مردم) در مورد منطق دوگانه و متضاد تان وفق میکند.

اینکه نوشته اید:«..نه مانند جناب مومند که از شکم پر و از امریکا شریف به خود اجازه قضاوت را میدهد…) خدا شاهد است این گفتار تان را به اندازۀ طفلانه و سفیهانه و بازاری یافتم که اصلاً قابل تبصره نمیباشد، این نوشته شما به همان سویه سفیهانه است که نوشته خویشاوند یا پدر کلان تان فقید غبار در مورد (دیوانه وردکی معروف به خان وردک)

جناب در پاراگراف دیگر نوشته اید:«خیلی زیرکانه دیگران را به توپ میدهید»

خداوند همه بزرگان کشور را که به ابدیت پیوسته اند از شر (توپ) غبار حفظ کرد، و باور دارم شاغلی سیستانی را نیز خداوند از شر (توپ امین جان غبار) حفظ خواهد نمود.

نوشته اید:90 فیصد نوشته شما نقل قولهاست.

 بدین صورت باقی میماند ده فیصد از اینجانب، که به نظر شما انگیزه انتقامی دارد. ولی نفرمودید که نود فیصد نقل قول های دیگران هم تهمت و افتراء و گرفتن انتقام از غبار است؟ و یا متکی بر کدام انگیزه دیگری مانند حق گویی و حق گرایی است؟

در پاراگراف اخیر تان نوشته اید :« من نوشته های شما و دیگر همکاران شما را در مقابل جناب سیستانی بار ها مطالعه کردم [کرده ام] که نمایندگی از ارتباطات خوب نمیکند.»

جناب امین جان غبار! شما با همچو ادعای تان، مجدداً در گفتار تان دوچار تضاد منطقی شده اید، بدین مفهوم: از یک طرف ادعا نموده اید که هدف تحریر نوشته هایم، انتقام گرفتن از میر غلام محمد غبار است، ولی از جانب دیگر از ارتباطات نه چندان خوبم با شاغلی سیستانی صحبت میکنید و گویا وانمود میسازید که هدف نوشته هایم تخریب شخصیت شاغلی سیستانی است!!!

شاغلی امین جان غبار! هر نوشته وجدانی و متکی بر حقیقت برایم قابل اعتبار است ولو از زبان یا قلم هرکه باشد، سیستانی، غبار، داکتر حسن کاکړ و یا دیګران.

در اخیراز توجه تان به نوشته هایم متشکرم.