سل لیکونه

کله چې خداى ښځې د نارينه‌وو ترمنځ وېشلې
او تا يې ماته راکړې
ما حس کړ
چې هغه څرګنده زما خوا ته ولاړ دی
او د خپلو ټولو آسماني کتابونو پر خلاف يې عمل وکړ.
ما ته يې شراب راکړ، هغوی ته يې غنم؛
زما تن ته يې ورېښمين لباس ور واغوست
هغوی ته يې له کتان جوړ جامې؛
ما ته يې ګل راکړ،
هغوی ته يې یوازې ښاخونه
کله چې خداى زه تا سره آشنا کړم
او زه د هغه کور ته ولاړم
ما فکر وکړ چې يو آبي کاغذ باندې يو ليک ولیکم، هغه آبي پاکت کې کېږدم
او پر اوښکو سره يې ووينځم
د (زما ملګریه!) له جملې سره یې پيل کړم.
ما غوښتل له هغه مننه وکړم
چې ته يې ماته راکړې
ځکه چې خداى ـ لکه څنګه چې ماته ويل شوي ـ يوازې د مینې ليکونه اخلي
او يوازې هماغو ته ځواب ورکوي
کله چې خپل انعام مې واخيست،
ته مې د مگنولیا د ګل په څېر پر خپلو لاسونو کيښودې، زه راغلم چې د خداى لاس مې ښکل کړم
ما مياشت او ستوري يو په يو ښکل کړ
غرونه، درې مې ښکل کړې
لويې وريځې مې ښکل کړې
ان کوچني وريځې مې هم ښکل کړې
هغوی چې لا هم مکتب ته ځي…
ما د نقشو ټولې ټاپوگانې ښکل کړې
او هغه ټاپوگانې مې هم ښکل کړې، چې لا د نقشو له ياده نه دي وتلي..
ستا هغه اوږې چې پرې به نقش جوړوې،
او ټولې سپینې کبان مې ښکل کړې،
هغوی چې ستا جهیز به پر خپلو وزرو راوړي…