افغانستان او پر ځان بساینه

افغانستان هغه خاوره ده چې د تاریخ په اوږدو کې یې د پردیو امپراتورانو غرور مات کړی، خو خپله د پر ځان بساینې، خپلواک اقتصاد، او ملي اتکا په برخه کې لا هم له کړاوونو سره مخ ده. د دې خاورې زامن شجاع، مخلص، او د غیرت ډک تاریخ لري، خو دا غیرت چې تل د جګړې په میدان کې ښکارېده، اوس اړتیا لري چې د علم، صنعت، او اقتصاد په ډګرونو کې وځلېږي.

پر ځان بساینه یوازې دا نه ده چې یو ملت له بهرنیو مرستو بې‌پرې شي، بلکې دا یو فکري انقلاب دی — داسې بدلون چې ملت ته دا احساس ورکړي چې د خپل برخلیک واک یې په خپله لاس کې دی. افغانستان که غواړي له فقر، احتیاج او بهرني نفوذ خلاص شي،
د دې خاورې طبیعي زیرمې، ځمکه، او ځوان نفوس د پر ځان بساینې لپاره ستر نعمتونه دي، خو د دې ټولو تر څنګ، د اخلاص، تدبیر او ملي همغږۍ اړتیا ډېره ده. هغه ملتونه چې نن د نړۍ مشري کوي، په مادي او فکري لحاظ له صفره پیل کړي، خو د کار، اتحاد، او خپلواکي په عقیده ولاړ پاتې شول.

افغانستان که د خپل دین، کلتور، او ملي هویت په رڼا کې د علم، زراعت، صنعت، او ملي تولید لاره خپله کړي، نو دا به نه یوازې له بهرنیو مرستو بې‌نیازه شي، بلکې د سیمې د یو اقتصادي پل په توګه به وځلېږي.

پر ځان بساینه د عزت، استقلال، او اسلامي غیرت نښه ده. دا د یو ملت د بیدارۍ اعلان دی — هغه ملت چې نور د بل د مزدورۍ، د مرستې د تمې، او د سیاسي اغېزمنۍ له خوبه راویښ شوی وي.

تبصره:
نن افغانان د داسې دور پر پوله ولاړ دي چې یا خو به د ځان اتکا او کار په فلسفه باندې ولاړ خپل راتلونکی جوړوي، یا به د نورو د سترګو تمه کېږي. د پر ځان بساینې عملي مانا دا ده چې هر افغان د خپلې خاورې، خپل مسلک، او خپل استعداد په چوکاټ کې یو ګام واخلي — که بزګر دی، ښه کرنیز تولید وکړي؛ که زده‌کوونکی دی، د علم په مټ وطن اباد کړي؛ او که مشر دی، په اخلاص ملت ته خدمت وکړي. دا لاره که سخته هم وي، خو د عزت، ثبات، او اسلامي واکمنۍ یوازینۍ لاره ده.
درنښت …. یارب 🤲🏻

افغانستان؛ د حاصل هېواد خو بې‌عمله ملت