نن ورځ مجبور شوم په يوه سرتېري ډزې وکړم

نن ورځ مجبور شوم په يوه سرتېري ډزې وکړم… کله چې په ځمکه راپرېوت د خپلې مېرمنې نوم يې اخيست ماريا ! … ماريا !..او بيا مې د‌سترګو په وړاندې مړ شو ،په غاړه کې يې کوچنی امېل و چې د خپلې مېرمنې او‌ کوچونکې لورکۍ عکس يې پکې سريښ کړی و.
فکر‌مې وکړ کېدای سي ماريا وي ،له ځانه مې بد راغلل،زه معمولا په جنګ کې د مخالفينو پښې په نښه کوم ،هڅه کوم ويې نه وژنم يوازې زخمي يې کړم هغه هم ددې لپاره چې راپسې رانشي. خو چې ددې سرتېري پښې مې په نښه کړې ناڅاپه يې پروت وکه او ګولۍ يې په سينه ولګېده.
اوس به يې ماريا څومره انتظار وکړي؟، څومره وخت به ګرم ګله بندونه ورته په لاسونو واوبي چې يوه ورځ به مې سړی له جګړې راستنېږي او بيا به د ما په لاس جوړ کړي ګله بندونه له غاړې او غوږو تاووي.
ماريا ان نه پوهېږي چې مېړه يې د‌ مرميو تر باران لاندې هم يوازې د دې نوم ياداوه.
جنګ د‌ بشر تر ټولو بد ترين فکر دی له وړکتوبه مې فکر کاوه چې کېدای سي انسانان مجبورېږي چې له يو بل سره وجنګېږي، خو اوس وينم چې هو کله کله……
ځکه هغه انسانان چې د جنګ امر ورکوي د مرميو تر باران لاندې ندي، په خاورو او خټو کې مزلونه او په کندو او شېلو کې شپې نه کوي.
په فکر او سترګو کې يې ماريا نه وي، دوی په ګرمو کوټو کې ناست وي ، غټ سيګار څښکوي او د وژنو امرونه ورکوي….. کاش وسله مې په هغو رييسانو ور اړولې وای چې په خپلو کورونو کې تاوده ناست دي، زامن يې له اوښکو نه په رڼو او تودو اوبو کې لامبو وهي ،په ژمي يې کور ته دولتي ګاز، برېښنا او کېبل راغلي. په ګران قيمته‌ قلمونو ان له سلام ليکلو هم په اسانه د مارياګانو د زرګونو مېړونو د وژنې امرونه لاسلیکوي.

د‌ فرانسې مشهور ناول ليکونکی
André Malraux
نوراحمد عايل