اقلیت ساختن پشتون ها و انکار از تهاجم فرهنگی ایران

متکی بر دو اثر پوهاند پژواک: سیر ناسیونالیزم در افغانستان  و تاریخ معاصر افغانستان، احصائیۀ قوم پشتون درافغانستان بالغ بر پنجاه فیصد تخمین شده است.

قرار احصائیه نفوس در افغانستان در دوران جمهوریت سردار صاحب محمد داؤد خان، نفوس پشتون ها درافغانستان 63 فیصد تثبیت گردیده بود.

یاد داشتی از دوست محترمی دارم که در سال 1979 کلکسیون دائرة المعارف بریتانیکا را دستیاب نموده و درآن سند بزرگ نیز، نفوس پشتون ها درافغانستان  63 فیصد نشان داده شده است.

استاد محمد آصف صمیم در یک مضمونی که بیست سال قبل نگاشته شده در مورد احصائیه نفوس پشتون ها مینویسد:«سرشماری علمی و دیموگرافیک اخیر مؤسسات داخلی و خارجی در مورد فیصدی نفوس اقوام افغانستان، تحقیقات عمیق و دقیقی را نشان میدهد، که ازآن جمله هم تحقیقات واک فوندیشن است در سنوات  1991 – 1996 ، تحت عنوان «د افغانستان قومی جوړښت» که در نتیجۀ این تحقیق نفوس قوم پشتون در افغانستان  یک اکثریت مطلق تعیین شده است.»

کذا اثرعلمی دیگری به نام « افغانستان کی، شمالی ولایاتو د پښتنو استوګنځی» توسط  پروفیسر داکتر گلجان وردک، که در ۷۳۷۸ صفحه از طرف پوهنتون پیشاور بدست نشر سپرده شده، به ثبوت این واقعیت که قوم پشتون تباران در افغانستان دراکثریت قاطع قراردارد، پرداخته است.

واک فوندیشن در قسسمت سروی و تحقیقات ساحوی خود، نفوس پشتون تباران  را متکی برتقسیم زون ها، منجمله، تعداد نفوس اقوام را در زون شمال چنین تثبیت نموده است:

زون شمال غربی: بدخشان، تخار، کندوز، بغلان، سمنگان، بلخ، جوزجان، فاریاب، بادغیس، هرات.

درین زون تعداد پشتون ها 39 فیصد تثبیت گردیده است، که به تناسب نفوس تمام افغانستان 13 فیصد میشود، یعنی در تمام نفوس افغانستان در فیصدی نزدیک به 63 ،73، پشتون هاست که 13 فیصد آن در زون شمال مغربی و50 فیصد بقیه پشتون تباران به شمول کوچی ها در زون های دیگر مستقر اند. به عبارت دیگر از زمره باشندگان این زون نزدیک به نیم آن پشتون تباران اند.

مورخ اعظم سیستانی، در یک مضمون بسیار جالب و کوبندۀ خود تحت عنوان «من کتاب سلطنت پشتون ها در هند را در جواب جملۀ تحقیرآمیز کسی به نام سنگ شکن نوشتم» مطالبی دارد در مورد ثبوت اکثریت قومی پشتون ها در افغانستان، که نکاتی از آن مقالۀ حق بینانه را درینجا منعکس میسازم:

«در ماه فبروری 2004 ، کسی بنام سنگ شکن، مقالۀ بنام «مثلث پشتونها و طالبان» در سایت آریایی (لوده «ک» های نژاد پرست تاجک فوق همه و مدعیان ایران خواه، منسوب دانستن خود به فرهنگ متعالی 1700 قبل از میلاد- مومند) به نشر رسانده بود. نویسنده (مدفوع خور- مومند) درین مقاله (هجویات – مومند) اولا پشتون ها را فاقد تاریخ و کشور مستقل نامیده بود (موش کبیر پنجشیر و بچه خواندۀ نصیرالله بابر وزیر داخلۀ پاکستان یعنی احمد شاه مسعود پنجشیری تاجک کم اصل نیز پشتون ها را یک قوم فاقد فرهنگ خطاب کرده بود – مومند) و ثانیاً سعی نموده تا جمعیت پشتون های افغانستان را بدون نشان دادن کدام مدرک معتبر و قابل اعتماد در سطح یک اقلیت ناچیز وانمود کند (تاجک های کم اصل و فارسیستان بی فرهنگی که حلقه غلامی ایران را به گردن دارند، ادعا ها، تخیلات و حدسیات مماثلی دارند.)

به سخن دیگر، سنگ شکن تعداد جمعیت پشتون های در طرف خط دیورند را بر اساس گزارش وزارت داخلۀ پاکستان از34 تا 45 ملیون نفر بر شمرده و از جمله، 26 ملیون آن را مسکون در صوبه سرحد، 3 تا 4 ملیون را در صوبه بلوچستان و مابقی 7 تا 8 ملیون را پشتون های افغانستان وانمود کرده و بعد نوشته است: «مثلثی که پشتون ها در آن زندگانی مینماید هیچگاه کشور مستقل و یا تاریخ مستقلی از خود نداشته است»

اگر از نا رسایی های انشایی جمله بگذریم، هدف از کم نشان دادن نفوس پشتون ها در افغانستان چیست؟

(ادعای مماثلی از طرف یک فارسیست ایران خواه، و هم سنگر ایران خواه و مبلغ و ترویج کنندۀ اصطلاحات ایرانی هم کیشش نیز به عمل آمده است)

حالانکه واک فوندیشن (ادارۀ مطالعات ترکیب قومی – زبانی در افغانستان)  یک سروی دیموگرافیک را از1991 تا 1996 درافغانستان با بودجۀ سازمان ملل متحد تکمیل کرد و نتایج کار آن تا 1998 ابتدا به پشتو و در 1999 به زبان انگلیسی به چاپ رسیده است.

در گزارش مختصر، رئیس این اداره جناب محمد انعام واک، نفوس مجموعی مملکت، 30 ملیون نفر تثبیت شده است و از این جمله نفوس پشتون ها    18،822000 ملیون نفر و بقیه سایراقوام و طوایف افغانستان را در بر میگیرد.

در همین گزارش تعداد پشتون های آنطرف خط دیورند در پنج ایالت پاکستان (افغان های اصیل، پشتونخوا و بلوچستان را به حیث ایالات پاکستان نمی شناسند – مومند)  تقریباً سی ملیون نفر ضبط شده است.

بنابر تحقیقات واک فوندیشن، پشتون های افغانستان در ساحۀ  651، 649 کیلو مترمربع پراگنده اند که 32 فیصد آن ها (در حدود 15 ملیون در جنوب هندوکش و 8  در صد پشتون ها یعنی حدود 4 ملیون نفر، در شمال هندوکش بود وباش دارند و در جنوب خط دیورند 60 فیصد پشتون ها (لا اقل سی ملیون نفر) از اتک تا خط دیورند در ساحۀ  250 هزار کیلو متر مربع پراگنده اند که به طور مجموعی نفوس پشتون ها در دو طرف خط دیورند ظرف 25 سال آینده، به پنجاه ملیون میرسید.

اگر رشد نفوس را سالانه 3 فیصد حساب کنیم، نفوس پشتون ها در هردو طرف خط دیورند به بیش از 75 ملیون نفر میرسد و این رقم بزرگ ترین گروپ قومی را در منطقه و محتملاً جهان تشکیل میدهد. (ددیده شود مجله صلح و افغانستان امروز، چاپ جرمنی، مقالۀ افغانستان، فیدرالیزم …. صفحات 124 / 132 .

ختم نوشتۀ مورخ سیستانی.

طوریکه ملاحظه میگردد، قرار فوق با اسناد و مدارک دست داشته ثابت گردید که پشتون ها در افغانستان یک اکثریت قومی است، نه یک اقلیت، طوریکه فارسیست های ایران خواه ادعا دارند.

کذا این واقعیت بطلان ادعای یک هموطن محترمی را ثابت میسازد که چندی قبل افغانستان را با ایران و تاجکستان یک مملکت فارسی زبان تلقی فرمودند.

اینکه ارجمند ناخلف و فارسیست و ایران خواه، از مجموع نفوس پشتون تباران و ازبکان و ترکمنان و تمام اقلیت های افغانستان، عدد پنجاه فیصد را بدست میاورد، یک ادعای غیرعلمی و در سطح یک مکاشفه و الهام و استخاره به شمار میرود.

در مورد درک و دانش مفاهیم تاراج فرهنگی ایران، دستورزبان دری و تسلط بر بر لغات زبان دری وعربی هیچکسی مقام و منزلت، استاد سخن و ادب یعنی خلیل معروفی را ندارد، دعوای معرفت  دانش و بینش بیشتر از او خود را مسخره کردن و دامن را بر بی معرفتی و بی فرهنگی خود بالا کردن است، ولی هیچ جامعۀ با فقدان ذوات بی حیا و بی فرهنگ و بیگانه پرست مواجه نیست.

من همینقدر یاد آور میشوم که تاراج پلان شدۀ فرهنگی ایران، تورید فلم های هندی و یاهم ترویج موزیک کلاسیک هندی نیست.

تهاجم فرهنگی ایران در منطقه بر دو فکتور بنیادی و اساسی استوار است:

یک – ترویج و گسترش زبان فارسی ایران در منطقه بخصوص افغانستان و تاجکستان با تمام اصطلاحاتی که از ذهن فارس پرست و فارسی پرست دانشمندان ادب ایران تراوش میکند.

دو – ترویج مذهب شیعی، بخصوص در افغانستان.

این ادعا، متکی بر احساسات نیست، جنایات دورۀ تسلط صفویان در افغانستان به شمول دورۀ به اصطلاح جهادی مملکت، ممثل انکار ناپذیر جنایات و تهاجم فرهنگی ایران است.

این در دورۀ سلطۀ صفویان بود، که زبان و مذهب هم وطنان هزاره را با جبر و اکراه تغییر دادند. نه تنها هزاره بلکه زبان و مذهب بسیاری پشتونان را نیز تغییر دادند، ساکنان منطقۀ توپ خانۀ کندهار و کذا شیعه مذهبان در گردیز ولایت پکتیا و مناطق پشتونخوا، مثال های آفتابی این مدعاست.

به کار بردن آلۀ زبان بری برای پشتون ها یک جنایت بزرگ فرهنگی در تاریخ منطقه شمرده میشود، سوختاندن کتب خانۀ عصر هوتکیان از زمرۀ جنایت دیگر فرهنگی این دورۀ شوم و ذلت بار شمرده میشود.(مراجعه شود به مقاله های استاد جهانی)

تخلیق هشت حزب مزدور شیعۀ جهادی، شست و شوی مغزی جوانان هزاره و فرستادن شان به کشتارگاه جنگ های عراق و سوریه، از زمرۀ جنایات مذهبی، فرهنگی و سیاسی رژیم و دولت فاسد ایران است.

حتی در رژیم (سکیولر)، رضا شاه چوچه، گروپ های شیعی از طرف دولت شاهی ایران تمویل میگردید.

ساختمان و تدویر، تکیه خانه بزرگ جمال مینه در وقت رضا شاه چوچه تمویل گردید.

دولت ایران با پرداخت ملیون ها دالر در بوجی های مخصوص در طیاره حامل حامد کرزی، این حکمران فاقد شرف و وجدان و وقارملی، او را متقاعد ساخت تا قانون احوال شخصی شیعیان را به تصویب برساند.

اگرهمچو تطمیع و رشوه دادن به حکمران مملکت، استعمار و تاراج فرهنگی ایران نیست، چیست؟

تنها ذوات شرف فروخته، بی فرهنگ، فاقد شعور و احساس و ادراک ملی و افغانی از واقعیت های مسلم جنایات تاریخی فرهنگی، تاراج فرهنگی، و جنایات سیاسی ایران، امتناع میورزند.

                           «هزار خم  نکند  مست  می  پرستان  را»

                           چنانکه نام دانشگاه، قلاده به گردنان ایران را

Donate د دعوت رسنیز مرکز مرسته وکړئ