لنډې کیسې

- اخ! ولې مې وهئ! ګنا مې څه ده! په داسې اکر کې چې د سوکانو او لغتو باران دی پر ې، په روسي  بازاري ژبه ورته وایي: - ژر شه! پیسې راو اخله،که نه بې مرګه دې نه پرېږدو! - له کومه یې…

نيمه شپه وه، چې ماشوم په ځانګو کې وژړېدو، مور يې له کټه پاڅيده، ماشوم يې راواخيست او تي ته يې واچاوه، د ماشوم خوله ګرمه وه، تی یې ښه نشو رودلی. چې مور يې پر تندي لاس کېښود، له خولې…

تیره ورځ د جمعی تر لمانځه وروسته میراو باشي صایب راته په لاره کې داسي نکل کاوه: « سهار کله چې د کروندې خوا ته روان وم، زموږ دکلي اوکروندې تر منځ خورا لویه هدیره پرته ده چې زموږ…

                    تیرماښام و، ډوډۍ  موخوړلې وه چې بیا د سپیوغپاوو زموږ کوڅه په سرواخیسته، موږ چې ماشومان وو کله به چې د شپې د کلي سپیوهمداسې یوپه یوغپا پیل کړه نوورسره سمه به مې…

په ټوله لار نګوښېدم، په ډېرې خوارۍ مې یو څو پیسې سر په سر کړې وې. ډاکټر ته تللی وم. یوه موټر ته مې لاس ورکړ، ويې دراوه، موټروان سر تر پښو راته وکتل، ما لاس اوږود نيولی و، ورغوى مې…

د چا د شيخۍ ذکر چې راشي، زما سترګو ته ملا شيرين جان کلک ودرېږي. ښه مې په یاد دي، چې څو کاله وړاندې يوه ورځ د کلي د جومات پيتاوي ته له کليوالو سره ناست و، په وېړه…

د کلا دروازه خلاصه وه، ګل مکۍ ترور انګړ ته ستړې ستومانه راننوته، د تازه واښو درنې پنډې یې غاړه وچه کړې وه،  ساه یې بنده بنده کېده، له ټول وجود نه یې خولې را ماتې وې، د زړې کلا په…

زه چې کوچنی وم له تیارې او تروږمۍ ډېر سخت ویریدلم. چې ماښام به شو زه به د مور له څنګه نه ښورېدلم او د هغې خوا ته به ناست وم او که هر څه به مې مور ډاډ راکاوه چې له ترږمۍ وېره نه ده…

-سید عبیدالله نادر د مسافرۍ شپی او ورځي به موپه یوه ،کور کې په مختلفواو بیلو بیلوملکونود خلکو سره تیرولي ،چې د کاره به راغلو سره به راغونډ شو ،او د خپل د ورځني د سترګو لید حال…

زموږ په کالج کې د دوو څیزونوکمی نشته ، یو د سپیو اوبل د شنو ونو، هرې خواته ترهر شنه ډکي لاندې یوسپي پروت وي ، یا ویده وي او یاهم ځان ګروي او ټوله ورځ یي په همدغه دړدنګ باندې…