قلم و شیوه ی نگارش عادله ادیم

تقریباً چهل سال قبل نقش آفرینی عادله ادیم در فلم افغانی به نام ( مردها ره قول اس) موجب تحسین هنردوستان گردید و نمایش این فلم در تلویزیون باعث شهرت ایشان شد.  خوشبختانه ایشان به ادای مسئولیت هنری و ادبی شان کماکان وفادار اند. درین اواخر چند نوشته ی زیبای ادبی ایشان در سایت وزین دعوت میدیا نشر شد. نوشته های تحت عناوین :  (صنوبرزنی که درتنورخیانت نه سوخت)، (گوشه ای ازدلم هنوز در دهات وطن مانده) و(عشق واقعی پشت دیوارهای بلند) .

هر نوشته را دو- سه بار خواندم. مبرا از تکلُف، سلیس و بدون لغات وارداتی و نااشنا که اثر و نشان تلاشهای هجوم فرهنگی بیگانه درآن وجود ندارد. صفا ستره زبان کابلی ها.

عادله ادیم پرورش یافته محیط زیبا و باصفای کابل و باخاطرات خواجه صفای شهر خودش است. دوران طفولیت و باقی زنده گی اش را در شوربازار، رکاخانه، ده افغانان و باغ قاضی گذرانیده، مکتب رفته و از معلمین مهربان آن دوران درس آموخته. از تحصیلات عالی ایشان اطلاع ندارم، ولی غالباً سالهای ۱۳۶۲ و ۱۳۶۳ که در وقفه ی (ساعات خالی) از دیپارتمنت به بخش جراید و مجلات کتابخانه مرکزی پوهنتون می رفتم او را چند بار نزدیک کتابخانه دیده بودم، اما ندانستم که به صفت مامور درکدام دفتر مصروف بود یا مصروف تحصیل بود. آن روز های بود که مجله “سباوون” در مورد فلم “مردهاره قول است” نقد و تبصره ی نشر نموده بود. راقم السطور یکی از همکاران قلمی آن مجله بود. ع. ادیم با سعید ورکزی در فلم متذکره نقش داشتند. آن فلم حکایت از فرهنگ کاکه های کابل و قصه های از دوران سندلی، برفباری ها، خانه های بام به بام و دیوار های سنجدار داشت( جاودان باد خاطرات شادروان دوکتور ا.عثمان نویسنده داستان “مردها ره قول اس”). سالها سپری شد. اینک خوشبختانه یک بار دگر نام عادله ادیم را در صفحات و نشرات افغانی می بینم. قلم ایشان روان می نویسد و مبرا از تاثیرات  کلمات وارداتی و ناآشنا. عادله ادیم پیچیده نمی نویسید، اما نوشته اش می درخشد، در آن صداقت است، احساس خودی است، نه بیگانگی  او نخبه ی است که ریشه در فرهنگ ملی خود دارد. وقتی نوشته های او را می خواندم، تصادفاً در همان روز در ویبسایت ( افغان جرمن آنلاین) مقاله ی را تحت عنوان (سلیبرتی ایرانی و اکران لوکس فلم “شوفر” )  از قلم محترم داکترنورین نظری  توجه ام را جلب کرد. یقیناً جناب نظری صاحب در مقاله بعدی شان از متن يیچیده و مملو از لغات وارداتی نتیجه ی خوب ارائه داشته اند:

(…کاربردبی رویه لغت های فرانسوی ، آلمانی، انگلیسی، روسی و درهم ریختگی اصطلاحات،  به غنای متن نمی افزاید…زیبایی در ساده گیست… آنچه مخاطب را به دنبال خود میکشاند،نه پیچیدگی شگفتزده کننده، بلکه صداقت عمیق،فرم متعادل، و موسیقی طبیعی لغت هااست…(نقل قول از نوشته ی جناب نظری صاحب).

توجه دوستان را  معطوف میدارم به مقاله ی اخیرالذکرداکتر نظری و مراجعه به نوشته های عادله ادیم.

علمی او عمومی لیکنې او امانتداري(۴مه برخه)

Donate د دعوت رسنیز مرکز مرسته وکړئ