دعوت میډیا ۲۴ - دعوت مېډیا۲۴

له څلوېښت کلونو جګړو وروسته، میلیونونه افغانان د جګړو، بې‌وزلۍ او سیاسي بې‌ثباتۍ له امله له هېواده وتلو ته اړ شوي وو. خو په تېرو څو کلونو کې، د وضعیت بدلون، د ګاونډیو هېوادونو د مهاجرت فشارونه، او د نړیوالو مرستو ځینې پروګرامونه لامل شوي چې…

دوې پوښتنې (۲) یووخت هم داسې راغی   د ایگوخان د بادشاهي له‌پاره   د جگړې اور ښارونه وسېځل   او قتل شول بې شمېره خلک   د ځوانیمرگ ښار   د ټپی دېوالو منځ کې   یوه مور په پټې خولې ستړي گامونه اخلي   له هرټپي دېوال پوښتنه…

لمر پر لویدو و. دلمدې واورې زیږه بڅرکي دواټونو دڅراغونو پرشاوخوا چې نوي روښانه شوي وو په کراره کراره څرخیدل او دغه دواورو لانده بڅرکي دلارویانو پر کوټونو ، بالا پو ښونو ، خولیو او د ټانګو (بګیو) دآسونو پر شاګانو لویدل . د ټانګې خاوند چې (…

پروان کې ۶۷ کلن حمیدالله مومني ټول قران‌کریم په قلم لیکلی. حمیدالله مومني چې د پروان د مرکز چاریکارو ښار اوسېدونکی دی، قران‌‌کریم سره د ډېرې مینې لرلو په دلیل یې، د دغه مقدس کتاب ټول ایتونه د دوو کلونو په جریان کې په درې رنګه ساده قلمونو…

"ژبه په ټولنه کې" تازه چاپ شو. په سر کې خو د کلاسبک خپرندویې ټولنه مننه کوم، چې کتاب یې خپور کړ. ژبه په وروستیو دوو پېړیو کې د ټولنیزې موضوع په توګه مطرح شوه او ژبپوهنه د بیالوژي غوندې علومو نه ټولنپوهنې ته ورنېژدې شوه. د شلمې پېړۍ په…

د کونړ زلزلې که له يوه لوري د هغه ځای د درو پر خلکو او کورونو قيامت راوست، نو له بل پلوه يې د ډېرو خواخوږو انسانانو پر زړونو هم، زلزلې راوستې. د سلګونو ماشومانو، نجونو او نورو مړينې د هر پښتون د زړه د خواخوږۍ ور وټکاوه او د چا چې څومره وس…

د کاروان صاحب د ناول «شنه غمي ولا جلکۍ» په اړه زموږ د تېرې لیکنې موضوعي تمرکز د کیسې یا ناول په فني یا هنري ځانګړنو و؛ خو په دې لیکنه کې یې د کیسې د مضمون یا منځپانګې په اړه خبره کوو، چې زه یې د یوه ادبي متن د دوه بیانیو کامیابه او هنري…

د ۱۹۹۵ کال د جنورۍ اوه‌لسمه، سهار د کوبې ښار اوسېدونکي لا د خوب او بیدارۍ تر منځ وو، چې ناڅاپه د ځمکې له سینې د زلزلې یو زورور ټکان راپورته شو. د ساعت ستنې په ۵:۴۶ ولاړې وې، خو د ثانیو په موده کې ښار د لوېدو او سوځېدو پر منظره بدل شو.…

سړی چې یو څلور پنځه لسیزې وړاندې نړۍ، بیا خصوصاً افغانستان تصوروي؛ نو د نننیو هغه وسایلو چې اسانتیاوې تلقي کېږي پکې هیڅ څرک نه و؛ خو بیا هغه وخت کې داسې هستۍ وې چې ټول ژوند يې د خپل ولس ادبي هویت ساتنې، خدمت او واقعي ادبي او تحقیقي کار…

زه په دې اند یم چې د انسان شخصیت هېڅ وخت پټ نه شي پاته کېدای، یو کال به یې پټ کړي، دوه، درې حتی څلور؛ خو حتما داسې وخت راځي چې د انسان اصلي څېره خلک درک او وویني. «کوږ بار هېڅ وخت تر منزل نه رسېږي.» هر څومره که له چا سره دوه‌مخیتوب، چل او…