ضرورت سیاسی تغییر حکومت در ایران

چنان معلوم میشود که اعمال زور در تعاملات بین المللی جای حقوق بین المللی را ګرفته است.

بوش رئیس جمهور پیشین امریکا در آستانه انفجار نویارک در ۲۰۰۱ در یکی از خطابه های خود به صراحت اعلام کرد که « شرق میانه گهواره تمدن مسلمانان، عیسویان و یهودان، امروز به مرکز پخش ظلمت و مصیبت بدل شده است. شرق میانه را باید سر از نو باز سازی کرد. امریکا در موقعیت خوبی برای مدیریت این باز سازی قرار دارد. صدور ارزش های مانند دیموکراسی، حقوق بشر، قلع و قمع تروریزم و بنیاد گرایی اسلامی در دستور کار امریکا قرار دارد ».

بوش با پلان « ویرانگری سازنده » در اخیر ۲۰۰۱ به افغانستان حمله کرد. دو سال بعد نوبت تهاجم به عراق رسید. در ۲۰۱۱ قذافی در لیبیا مغضوب واقع شد.

در نتیجه مداخله مسلحانه امریکا حاکمیت ملی کشور ها نقص شد، زیر بنا های دولتی از هم پاشید، ملیون ها  انسان کشته و زخمی شدند، مهاجرت های کتلوی آغاز گردید، مدعیات سکتارستی قومی تا سرحد تجزیه طلبی مطرح شد، تروریزم و بنیاد گرایی اسلامی با قوت قد علم کرد. بعد ازینهمه دربدری و ویرانی دیموکراسی ضربه کشنده خورد، حقوق بشر لگد مال گردید و جامعه به چارده قرن قبل بازگشت.

ترمپ در پی بمباردمان تاسیسات ذروی ایران از مداخلات مسلحانه مصیبت آفرین گذشته امریکا در تغییر حاکمیت های برحال درس خوبی آموخت. وی در پیامی به مدیا گفت : « امریکا قصد تغییر نظام ایران را با ملاحظه بی ثباتی و گدودی ایکه در پی خواهد داشت، ندارد».

تغییر حکومت ها بدست نیرو های فاتح در آلمان، جاپان و کوریا پس از جنگ جهانی دوم سابقه تاریخی دارد. اما امروز جهان با قطب بندی های نوی روبرو است که برداشت ما را از تغییر حکومت ها از طریق زور زیر سوال میبرد.

ترمپ از موضع فاتح جنگ ایران و اسرائیل و با تصور اینکه در مسند حکمروایی به جهان ماموریت یافته است صحبت کرد. ترمپ این واقعیت را که ایران در منطقه حمایت سیاسی و دیپلوماتیک روسیه و چین را با خود دارد، به هیچ گرفت. ترمپ به این مطلب توجه نکرد که در صورت تغییر نظام ایران از راه زور و تحمیل یک حکومت دست نشانده، تعادل ستراتژیک  در منطقه برهم میخورد. آنگاه  به حمایت دیپلوماتیک شرکای منطقوی ایران کمک نظامی افزود میشود. نهایتاُ امریکا و اسرائیل در تقابل نظامی با  روسیه، چین، ایران و کوریای شمالی قرار میگیرد.

تغییر حکومت ها کار مردم است. امید است مردم ایران ضرورت اشد تغییر نظام حاکم را از مجاری قانونی و مسالمت آمیز درک کنند. در غیر آن دوام مذاکره پس از اوربند نافذ، گره مشکل را باز نخواهد کرد. به این دلیل که  عراقچی وزیر خارجه ایران با تکرار همان  مطالبات قبل از حمله اسرائیل وارد دور نو مذاکرات خواهد شد. ایران به تصور فیروزی در جنگ :

 –  به غنی سازی یورانیوم با ظاهر مقاصد صلح آمیز ادامه  خواهد داد.

‎ـ در کار نظارت سازمان بین المللی انرژی اتومی محدودیت ایجاد خواهد کرد.

ـ  از انتقال ذخایر یورانیوم به خارج جلو گیری خواهد نمود.

ـ  محدودیت در تولید راکت های بالستیک را نخواهد پذیرفت.

بنابران ایران با خیال دور از واقعیت فاتح جنگ، در نوبت آینده مذاکرات در دفاع از موضع سابق خود پافشاری خواهد کرد. اصرار ایران در باقی ماندن در موضع قبلی مذاکرات را به بنبست میکشاند. مگر اینکه  قبل از آغاز مذاکره آینده، حکومت در ایران معروض به تغییر شود و با یک د یپلوماسی انعطاف پذیر با امریکا به مذاکره بنشیند.

آنچه مربوط به افغانستان میشود باید عرض کرد که :

ـ هر اقدامی از هر مرجعی  که برای حذف پروگرام اتومی دو کشور همسایه پاکستان و ایران صورت بگیرد، امنیت افغانستان و ماحول آنرا ضمانت میکند.

ـ ایران و افغانستان در طول تاریخ مشترک از تاثیرات متقابل حوادث سیاسی متاثر شده اند :  استقرار یک حکومت سازگار با ضابطه های تمدن قرن ۲۱ در ایران خواه ناخواه انگیزه تغییر در ذهنیت حاکمان افغانستان خواهد شد. حکومتداری در افغانستان در چوکات طبعی قانون اساسی قرار خواهد گرفت. « پایان »

۲۶/۰۶/۲۰۲۵

در طالبستان جائی برای اهل مسلک وجود ندارد