آهنګ خر و بریکدانس شتر

 درروزهای اخیرسیمای محزون،شهرکابل درایام برزخی سردوفضای مغموم ومبهم،  مردم ګرسنه وبیکار ،شاهد رقص های تقلیدی جبری، نه ازته دل، درجاده هابود یم که هربیننده راعوض اینکه شاد سازد، به تحیر و تمسخر می برد .  جهت وضوح هرچه بهترمیپردازم به القصه : درقدیم الایام،  دروادی سرسبز وشاداب ،خری جهت اتکا وحمایت باشتری رشته ی رفاقت بافت وباهم رفیق شدند، ازعلف فراوان ولذیذوادی میخوردند وازآب پاک وسرد می نوشیدند وهم ازصدای خوش بلبلان که از درخت ها می آمد، لذت میبردند.

یکروزدرحالیکه بلبلی به شاخه ی درختی می سرود ، خر به رفیقش شتر ګفت : من هم دلم شده بسرایم، شتربرایش ګفت: ای رفیق ! آن بلبل که میسراید ،صدای دلنشین دارد ، صدای خودت کره ودلخراش است ، به جزازین، آنطرف بلندی(تپه) راه کاروان است ،اګر تصادفی  کاروانی درحال عبور باشد وصدای ترا بشنوند که اینجا شتر وخری بیکاردرعشرت به سر میبرند ، آنوقت کاروانیان خواهد آمدند ومن وتو راجهت بارکشی خواهندبرد ،خر ازروی خرګری خود ګفت : نه خیر ، آهنګ من آمده وباید بخوانم وبه عر زدن شروع نمود ،ازقضا  به واقعیت از آنطرف بلندی کاروانی عبور میکرد ، زمانیکه ساربان به بلندی برآمد ، متوجه شد که خر وشتربی صاحب ، فربه،  بیکار وبی مضمون میچرند، بالای سایر کاروانیان صدا زد وانها هم آمدند وهردوی شانرا با خود برده وبار نمودند.

از قضا درجریان راه پای خری که رفیق شتر بود به سوراخ پلی ګیر کرد وپایش شکست ، کاروانیان باهم مشوره کردند که بخاطرتنها شکستګی پای نباید این خر فربه رااز دست داد ، بناء خر مجروح رابالای رفیقش یعنی همان شتربار نمودند، تابعدن در کاروان سرای تداوی نمایند ، باطی نمودن فاصله ی چند شتر به رفیق خود (خر)که بر سر شانه هایش سوار شده بود ګفت : رفیق ! ازمن هم رقصم آمده باید برقصم ،خر هرچه برایش تزرع نمود که رقص خودت آنقدر مقبول نیست وبه جزازآن من خواهم افتاد  ، شتر برایش ګفت : آن زمان وقتیکه من برایت میګفتم ازسرودن بګذر قبول نکردی،  حال ازمن هم رقصم آمده وباید برقصم ، بادو جهیدن رقص نمای شتر، خر به زمین خورد ، پای دیګرش هم شکست وبرعلاوه شتر هم بالای سینه اش نشست و اورا نقش زمین ساخت.

به همین منوال سرود ورقص در کابل هم بیجا وبی لزوم بود، زیرا حکام جدید سوریه ،تفاوت زیاد باحکام کابل دارد ، آنجا حق تعلیم ، حق پوشیدن لباس دلخواه ، حق کار. به زنان داده شده ،حتی در کابینه شان (وزیرزن) تقرر یافت، ارتباط معمول باجهان، قایل شدن به همه حقوق مردم واز همه مهمتر رعایت اصول حقیقی اسلام که افراطیت وبدعت را نمی پذیرد ،خط قرمز آنهاست ،بناء سرود ورقص شان بجااست وموسیقی هم درآنجا حرام نبوده ، از رقص وسرود بیمورد باید اجتناب ورزید که مبادا به سرنوشت خر وشتر دچار شویم درحالیکه اینجا موسیقی حرام وتعلیم هم مباح دانسته شده.

ترامپ و افغانستان