شعرونه او لنډۍ

خدايه په وطن کې مو بيبيانې ښځې ډېرې کړې لر او بر په دواړو کې پوهانې ښځې ډېرې کړې بيا چې هر محفل ته د ژوند نوي ساه ور وبښي ته زمونږ په چم کې شاعرانې ښځې ډېرې کړې خپل…

ستا د نوې مينې ياد کې اشنا کړې مې زړې دي نن مې بيا د زړه له غمه چاته کړي ستا قصې دى د ګناه ګناه خبرې هغه ټولې راته وکړې د سپوږمۍ رڼا کې ذکر د ثواب ډکې شيبې دي…

د نفرتونو کور دې وران شي د مينې کور دې تر قيامته پورې وينه   پۀ تعويذو بۀ مې غوښتلې اوس درنه ځان پۀ باباګانو خلاصومه   د بېلتانۀ تر غرونو تېره زړۀ ته را تېره ياره نه راځي…

مه سر نذر کوه او مه بدن سیزا په اور بس دا چې د وطن د پاره جوړ نه شې پېغور څه وخت نامردي وکړه څه زما بدقسمتي څه خلک بد ګومانه وو څه مونږ نه وو د زور خبره چې د…

نه پوهېږم پکتيا يا ننګرهار کې ارغنداو يا د هري رود په کنار کې په بخدي کې نېسايا يا زرنکا کې کاپيسا کې په واخان يا لمپاکا کې اريانا کې د سوما تر څنګ يو ګل و چې آشنا نِه د بورا…

یو ځنګل مرغۍ ته چې ځان سره په ناز سندرې بولې د دریاب وحشي څپې لکه هوسی د ساحل غاړوته په مینه ویدې کیږي او بادونه د دې ونو یوه پاڼه هم نه غواړي چې وښوري ته چې ځان…

ستا د وعدو په څېر گلرنگې خو نه دي جلوې ښکلې دي څه بد رنگې خو نه دي حيراني ده هر قامت رسېږي ورته ښکاريږي دنگې مگر دنگې خو نه دي ستا د هيلو کوڅې به وي ړنگې منم زما د…

د دې زمانې د مغولو له رنتهبور څخه راخلاص شوي یوه ګیله‌من اشنا ته! . ګیلې دې ځار شم «ګیله منه» یاره د زخمي ګل غوندې خوږمنه یاره موږ لا د «تور» له توره نه‌شو وتی…

باغِ حرم ته مې سفر شو چې د زړه سر مې همسفر شو شپه شوله لنډه، داسې لنډه پوی په ځان نه شوم، چې سهر شو مجنون پوهیـږي، چې څه وایم ناز و ادا يې چې هنر شو خمار مې مات، شومه بې هوشه…

آسمان ورېځ ده، ځمکه واوره پل دې معلوم دی یاره مه خوره قسمونه باران که اوري و دې اوري واوره دې نه اوري چې لارې بندوینه پاس په ګوربت مې د یار کور دی د پسرلي ډالۍ به واوره را…