انقلابي او اور ژبې شاعر وکوچېد

د افغانستان له غېږې، له ولسه او له فرهنګي ډګره نن ورځ داسې شاعر لاړ، چې له شونډو یې مسکا، له زړه یې مينه او له ژبې یې د ولس درد ژباړل کېده. مطیع‌الله تراب تېره شپه له دې فانۍ نړۍ سترګې پټې کړې.
انالله وانا الیه راجعون
ارواښاد مطیع ‌الله تراب یو له هغو ژورو ولسي شاعرانو څخه و، چې د واقعیتونو ژبه یې له ادبي او فرهنګي دریځو نه غږوله. هغه دهېواد له غېږې را ولاړ شوی و، د خلکو له منځه و او د هماغو خلکو درد، ویر، مینه او هیلې یې د شعر له لارې انځورولې.
نن افغانستان یو داسې نوموتی، نومیالی او فرهنګپال شاعر له لاسه ورکړ، چې خلا ډکول یې وختونه نیسي.
تراب انقلابي او اور ژبی شاعر و؛ الفاظ یې د اور لمبې وې، خو دا اور به د ملت د زخمونو درمل و. هغه به د شعر په ژبه د ولس د زړه بړاس اېسته او د تورو شپو دردونه به یې د بیان له لارې روښانه کول.
نن د تراب ویر دی. نن ولس هغه دردونکې نغمې زمزمه کوي، کومې چې تراب به د زړه له تله ویل. اوس، چې دی نشته د زخمي افغانستان آسمان هم اوښکې تویوي او دا اوښکې د ولسونو د سترګو سیندونه جوړوي.
تراب د مینې، یووالي، اخوت او وحدت شاعر و. هغه د انسانیت، عدالت او ورورولۍ پیغامونه د شعر له لارې خپرول.
فقیر و، ملنګ و؛ خو د ولس په زړونو کې د پاچا ځای درلود. مظلوم شاعر و، خو د خپل درد ژور درک یې درلود، هماغه درد، چې یوازې خالق‌الارواح پرې پوهېده او بس.
اروا یې ښاده، جنت یې ځای او ګور یې روښانه!

د سردار محمد داوود خان سپینه کودتا او سیاسي بدلونونه

Donate د دعوت رسنیز مرکز مرسته وکړئ