Browsing Tag

صدیق کاوون

بېگاه چې باران شو

د زړه بڼ مې شين شو، بېگا چې باران شو یو څاڅکی دریاب شو، یو دښت گلستان شو د ځان په لټون مې، دونیا گز او پل کړه پیدا مې جانان کړ، خو ورک مې خپل ځان شو له دیـره را و ووت، سـاکـن د حـرم شـو له سرې کرښې واوښت، کافر مسلمان شو یو څاڅکی د…

نوم

تنکۍ غرمه ده، زه یوازې، د اورگاډي په تمځای کې ناست یم، او د اورگاډي رسېدو ته انتظار باسمه یوه عجيبه ننداره ده دلته، ځينې کوزېږي، ځينې خېږي، ځينې لاره وهي ځينې ستومانه دي شمېرلي قدمونه اخلي ځينې زنگېږي د خيالونو په ټالونو باندې خو…

د عشق جغرافيه

لکه پانوس بيا د مشرق پر سر بلېږي وطن لکه ققنوس خپلو ايرو نه را جگېږي وطن بيا يې پر شونډو زمزمه د آزادۍ خپره ده بيا لکه توره د « امان باچا » ځلېږي وطن پر مړاوو بوټو باندې وېشي گلورينه اروا لـکه وږمـه د پسرليو را چــلېږي وطن وطن…

د يوه « گيله من » شاعر په مړينه

يو څوک راغی يو څوک توره شپه کې راغی، د تاريخ د تورو شپو ويده ټاپو ته پر اوږو يې تور او سور او شين څادر و، او پر شونډو يې سرود د څراغونو سر يې لوړ لکه د لويو غرونو څوکې زړه يې لوی لکه د لوی وطن، شنې دښتې. په قدم قدم يې زېری د رڼا د…

لېونی او چنار

دا چې غیرت غيرت کوي، غيرت يې باد وړی دی د لنگوټي، جگې شملې شوکت يې باد وړی دی د زرو شـوق تـرېنـه جـذبـه د آزادۍ هـېره کړه د سرښنـدنې افغاني هـويـت يـې باد وړی دی چې يې د مور ټيکري ته چا کاږه کتلای نه شول د خــور حـيا او د…

تورې شپې

د زړه دونیا مې د غمونو تورو شپو نیولې نه پکې ستوري، نه رڼا اونه سپوږمۍ ځليږي په گریوانه کې گرځومه رژېدلې اوښکې، سترگې مې نه وچيږي. *** ټوله شپه ستا د راختو زرینې لارې څارم او ټوله شپه زما د زړه په سوزېدلي باغ کې د تاندو هیلو…

آواره لکه شمال

له کوم ځایه غشي ووري، بیا نښتی دی جنگ چېرته شمع کوم محفل کې سوزي، ایرې کیږي پتنگ چېرته ستا د خیال اورپکي راشي، د خوب خونه مې تالا کړي د دردونو سکون چېرته، د یادونو غورزنگ چېرته کاشکې تکه توره شپه وای، زما سر او ستا سینه…

ښار او ښامار

لا د سرونو د بازار قصه روانه ښکاري د ښکلو ښار کې د سنگسار قصه روانه ښکاري لا خو ووريږي پر گلپاڼو د سکروټو باران د سوزېدلي لاله زار قصه روانه ښکاري د تالا شوې قافلې د راتلو تمه نشته د سرخوړلي انتظار قصه روانه ښکاري عمرونه…

زخمي آواز

د فاصلو د تورو غرونو له شا جانانه ستا زخمي آواز راځي د چنارونو له شهيدو پاڼو د وزرماتو وږمو ساز راځي ***** په ژَړَغونو اننگو کې دې بيا د پلوشو ماتې هيندارې وينم د مړاوو شونډو په گلپاڼو کې دې د مرورې خندا لارې وينم *****…

بیا به گورو

که شپه تېره شوه، سهر شو ، بیا به گورو که مې لاس درباندې بر شو، بیا به گورو خیر دی ته خو دې اوس خپلې نخرې وکړه که زما وار برابر شو، بیا به گورو اوس د خپل بې ننگه ورور په تېغ زخمي یم که مې جوړ د زړه پرهر شو، بیا به گورو زه…