یک درس عبرت

  جاسوس با افتخار :

چندین سال قبل روزی صفحات انترنت را به قصد دریافت مطلب قابل خواندن ته و بالا میکردم که چشمم به نوشته یی زیر عنوان « جاسوس با افتخار » برخورد. نوشته از رئیس استخبارات و بعداً معاون رئیس جمهور وقت افغانستان بود. مشاهده این عنوان گذشته یی را بمن تداعی کرد که دران خطاب جاسوس خارجی به کسی به معنای توهین، بی حرمتی و ترور سیاسی  تعبیر میشد نه کسب افتخار  . گپ وقتی درد آفرین میشود که یک مقام بلند پایه دولت با افتخار به جاسوسی،  به نسل جوان ذهنیت مزدوری، از خود بیگانگی و بی هویتی را القاح کند. احساس عاطفی جوانان را نسبت به وطن بکُشد و آنها را به خدمت بیگانه تشویق کند.

تلاش معاون رئیس جمهور و همکاران وی ثمر داد : صد ها هزار جوان گمراه و آماده خدمت به قوای بیگانه با عناوین مختلف ترجمان، عضو کمپنی امنیتی، عضو حکومت و پارلمان، مشاورخارجی و غیره در شبکه های جاسوسی خارجی جذب شدند.

البته سقوط افغانستان در جال های استخباراتی سابقه قریب نیم قرن دارد :  ده ها سال است که استخبارات خارجی برای افغان ها حکومت ساخته و لشکر زیر فرمان به قصد حمایت از حکومت دست نشانده جمع وجور کرده است.  سوق و اداره لشکر بر ضد مقاومت مردمی را در انحصار خود نگاهداشته است. در نتیجه همکاری استخباراتی یا نظامی افغان ها با قوای اشغالگر خارجی ملیون ها خانه و کاشانه ویران گردید. خون های ناحق ملیون ها هموطن ریختانده شد. ساختار های سنتی نظام حکومتداری از هم پاشید. تعادل اجتماعی میان شهر وده به نفع دهات برهم خورد. اینهمه زمینه رشد بنیاد کرایی اسلامی را فراهم کرد. در بستر قرائت غیر متداول از دین جهالت ستیز اسلام  درب مکاتب و پوهنتون ها به روی دختران بسته شد.

عفو مجرمین توسط طالبان :

بعد ازینهمه شکست و ریخت طالبان بر مسند قدرت تکیه زدند. مجرمین و جنایتکاران جنگی افغان را که اکثراً از ترس حساب و کتاب به خارج فرار کرده بودند،عفو کردند. این در حالیکه عفو مجرمین و جنایتکاران حق مردم است که آنرا از طریق رای به حکومت انتقال میدهد، نه حاکمیتی که از طریق اعمال زور به قدرت رسیده باشد. طالبان میگویند ما حق الله را بخشیده ایم نه حق العبد را. اما با ملاحظه اینکه در مدت چار سال عمر حکومت سرپرست هیچ قربانی جنایت حاظر نشده است که از حکومت طالبان مطالبه حق العبد را بکند،  میتوان چنین استنباط کرد که « عملاً » عفو عمومی، همه مجرمین را تحت پوشش گرفته است.

مزدوران قوای اشغالگر در جستجوی پناهگاه :

سازمان حمایت حقوق مهاجرین اعلام کرد که اخراج اجباری مهاجرین از کشور های میزبان آنها را با خطر مرگ مواجه میکند.

نکته قابل توجه در اوضاع فعلی افغانستان اینست که جنایتکاران افغان در کره با عظمت زمین جایی برای پناه بردن ندارند. زیرا :

ـ  حکومت نو ترامپ در امریکا خود را متعهد به پذیرایی مهاجرین افغان که اکثریت شان همکاران قوای اشغالگر امریکا بودند، نمیداند.

ـ  جرمنی ۸۱ افغان را به بهانه ارتکاب جرم در آلمان بدون ذکر نوعیت جرم به افغانستان باز گرداند و اعلام کرد که این آغاز کاراخراج است. چند کشور دیگر عضو اتحادیه اروپا تصریح کردند که اقدام مشابه را رویدست میگیرند.

ـ در فروری ۲۰۲۲ معلومات شخصی قریب ۱۹ هزار متقاضی مهاجرت به انگلستان به دلیل نقص تخنیکی در شیوه ارسال لیست به سرویس استخبارات افشا شد. ۴۵۰۰ تن به انگلستان منتقل گردید. بقیه دست به دعای جلب ترحم طالبان در انتظار سرنوشت نا معلوم خود در فضای ترس زندگی میکنند.

ـ  در میان سیل مهاجرین بازگشت کننده به وطن از پاکستان و ایران ده ها هزار مزدور و جاسوس قوای اشغالگر قرار دارند. آنها تصور نمیکردند که همکاری شان با قوای متجاوز خارجی بدون پاداش بماند. آنها امروز زیر حاکمیت دشمن دیروز یعنی طالبان در انتظار سرنوشت نا معلوم خود استند.

ـ  تازه تاجکستان و امارات متحد عربی به کاروان اخراج مهاجرین افغان که از ترس مجازات طالبان فرار را بر قرار ترجیح داده اند، پیوسته است.

حکومت طالبان مزدوران، جاسوسان و همکاران قوای متجاوز خارجی را عفو کرده اند. حاکمیت طالبان قاتلان خود و مردم افغانستان را از کیسه خلیفه بخشیده اند. اما هیچ وسیله یی در دسترس ندارند که جلو طغیان حس انتقام جویی صفوف خود را کنترول کنند. نا ممکن است که طالبی که مصروف گزمه است و با  قاتل  پدر خود روبرو میشود، به وی سلامی بزند و او را با دسته گل پذیرایی کند.  این واقعیت روانشناسی افغان ها است.

قتل های مرموز چار سال حاکمیت طالبان که دران همکاران قوای خارجی هدف قرار گرفته اند، این مطلب را ثابت میسازد که باری که دولت روی مصلحت سیاسی در تأمین عدالت ناکام شد، مردم کوچه و بازار ابتکار عمل را بدست میگیرند. برای جلوگیری ازین انحراف لازم بود که طالبان در همان روز های اولین حکومتداری به عوض عفو مجرمین، محاکمه آنها را رویدست میگرفتند.

درس عبرتی که باید آموخت :

چند نکته :

ـ  همکاری با قوای اشغالگر در هر سطحی که باشد، به معنای خیانت به وطن است. امروز جزای این خیانت از دو مرجع داده میشود : یکی در داخل افغانستان از جانب صفوف بیرون از کنترول طالبان به آدرس فراری های بازگشته. دیگری از طرف کشور هایی که مهاجرین را طرد میکنند. در میان این مهاجرین ده ها هزار همکار قوای خارجی قرار دارد. بیک کلمه جنایتکاران فراری از جانب کشور هایی مجازات میشوند که  به دلیل همکاری دران پناه برده اند.

ـ  نویسنده جاسوس با افتخار که خود از ترس عدالت در سوراخی خزیده است، کجاست که به کمک جوانانی که گمراه کرده است، بشتابد ؟

ـ  در طول قریب نیم قرن از کودتای ثور به بعد تا ظهور دوباره طالبان زمامداران دست نشانده خارجی در آفریدن فاجعه مسئولیت اصلی را بدوش دارند. با آنها باید در وقت مقتضی حساب و کتاب شود.

ـ  همکاری با قوای اشغالگر خارجی و عواقب ناگوار آن درس عبرتی است برای نسل های آینده. نسل هائی که پدران شان به جرم خیانت به وطن در کره با عظمت زمین پناهگائی ندارند.

۲۱/۰۷/۲۰۲۵

« پایان »

https://af.dawatmedia24.com/%d8%a2%d8%ae%d9%88%d9%86%d8%af-%d9%87%d8%a7-%d8%a7%d9%86%d8%aa%d9%82%d8%a7%d9%85-%d8%b4%da%a9%d8%b3%d8%aa-%d8%a7%d8%b2-%d8%a7%d8%b3%d8%b1%d8%a7%d8%a6%db%8c%d9%84-%d8%b1%d8%a7-%d8%a7%d8%b2-%d9%85%d9%87/

Donate د دعوت رسنیز مرکز مرسته وکړئ