طبیعت، مسجدیست بیدر و دیوار؛
که آسمانِ بیکران، گنبد فیروزهای آن است،
و آفتاب، امامیست که هر روز
در محرابِ بلندش به نیایش میایستد.
این مسجد منبر ندارد و ملایی بر آن نمیخواند؛
پرندهها بر شاخههایش نشسته
آیات آفرینش را تلاوت میکنند.
در محرابِ سبزِ طبیعت، خطیبان خطبه نمیگویند؛
بلکه مزرعههای سبز گندم ، جنگل،
کوه و دریا
همصدا شده، ذکرِ عشق میخوانند…
و ابرها، چون قاریان خاموشِ آسمان،
آیات باران را تلاوت مینمایند.
در این نیایش بیکلام،
هر ذرهای از هستی عبادت میکند…
خورشید، با چپنِ طلاییاش،
هر سحرگاه بر محرابِ زمین مینشیند؛
نه حکم میدهد،
نه خود را جانشین خدا میخواند.
بیهیچ تعصب و گزینش،
بر همه میتابد
و روشنی را
بیمنت به همه یکسان پخش میکند
گلها، با رنگ و بویی دلانگیز،
بینیاز از تماشاگر، میشکفند.
و باد،
پیامی از خداوند را در گوش زمین زمزمه میکند.
درختان با ریشه در خاک و نگاه به آسمان،
راز بندگی را برای ما میآموزند.
طبیعت، عبادتگاه خاموشیست؛
جایی برای شنیدن صدای درون
من همیشه با سلامی آکنده از مهر و نیتی پاک،
و با لباس های رنگین قدم به طبیعت میگذارم.
کفشهایم را درمیآورم،
و بر سجادهای از سبزههای نرم
به شکرانهی این شکوه آفرینش، مینشینم
در سکوتی دل ، حضور حق را حس میکنم؛
در قامت استوار یک درخت کهنسال،
در لبخند معصوم یک گل نوشگفته ،
در پرواز سبکبال یک پرنده آزاد،
و در طلوع باشکوه آفتاب؛
که با غرور
از پس کوههای سربلند،
از میان شاخهها و ابرهای سرگردان،
نمایان میشود،
و با جلوهای از ناز و عشوه
بر بستر مخملین سبزهها لم میدهد.
پرندگان، سرمست از تماشای این نور با شادمانی میسرایند.
و هر گل، هر برگ و هر پرندهای،
در این هوای دلانگیز،
از شوق دیدار نور خورشید، با هم یادِ خدا میکنند
و در نغمههای باد، میرقصند
من، در این تابلوی آفرینش،
محو تماشای زیبایی های طبعیت میشوم و با خود میگویم:
اگر انسان روحش را با طبیعت همآهنگ سازد،
دیگر نمیتواند دلِ ساقهی گل را بشکند؛
گلی را از آغوشِ شاخهاش جدا کند.
دیگر نمیتواند پروانهای را میان صفحات کتابش خشک کند،
نمیتواند آهویی را شکار کند
و تپش قلبش را خاموش کند.
شکار را فراموش میکند،
خشونت را از یاد میبرد
و مهربانی را میآموزد.
اگر کسی به طبیعت دل ببندد،
حتی سعی میکند ناگهانی مورچهای را پایمال نکند
کاش روزی برسد که همه ما انسانها،
این عبادتگاه خاموش هستی را
با قلبی سرشار از اخلاض و عشق زیارت کنیم
و هر یک، گلی مثمر باشیم بر دامان سبزِ این عبادتگاه مقدس.
فقط آرام،
کنار دریا بنشینم
و رقص ماهیها را
در موجهای آزادی تماشا کنم …
![🍀]()
بادرود ومهر فراوان
عادله ادیم
3-5-2025
در آتشِ جنگ
![]()
Comments are closed.