نعمت الله صدیقي

یو خو هغه پېنځه حواس دي، چې موږ یې د ژوند په معمول کې ورسره عادي او په درک یې ورسره روږدي یو، چې بویول، لېدل، اورېدل، څکل او لمس کول دي؛ خو تر دغه پېنځګونو حواسو یې یو بل هغه چې زه یې د همدې درې یا څلورو په مستقیم اساس سربېره شپږم حس…

د معاصرو تخلیقي ادبیاتو د تحلیلي یا ارزونې په تقریبا ټولو اصولو او نظریاتو کې اساس متن او لوستونکي ته په دې وجه ورکړای شوی دی، چې د رولان بارت په خاص اعلان، چې «مصنف یا پنځګر مړ دی» او د دې بسټي نقطه او مدعا همغه د مانیز نظام هغه استدلال…

ممکن تاسې ته دا د نقد د ډولونو یا قسمونو «په ولې نشتون؟» یې دا پوښتنه حتماً طنز یا برعکس وښکاري؛ چې ګنې زموږ د نقد کتابونه او اکثریت مقالې او لیکنې خو یې د اصل مبحثونو او د خپل تمرکز پر ځای پر همدې نقدي ډولونو او یا یې له اقسامو ډک دي؛ نو…

«د ډاکتر سیماب د پښتو ادب تیوري اثر ته انتقادي کتنه» تېره میاشت له کوټې قدرمن مشر ډاکتر نصیب الله سیماب د خپل نوي څیړنیز کتاب «د اپښتو ادب تیوري» پېرزو کړې وه، چې دا پېرزو یوازې په ما نه وه؛ بلکې د کتاب د ځینو موضوعاتو یا د مضامینو د…

استاد هجرت الله اختیار یو ځل بیا د «اعتراف» تر مونوګرام لاندې د خپلو کالمونو یوه بېسارې لړۍ پېل کړې، چې د یوه مدني او انساني سیاست و تیوریو په لوري د ملي عقلانیت او تدبر کرښې او زموږ ورکې لارې او ادرسونه راته ښيي. تېر کالم یې د نظریاتي…

د «علامه» لقب؛ د احترام نښه که سپکاوی سهار مې لا سترګې نه وې پرانیستې، چې زما د لاهوري یار او مشر خاکه لیکونکي اقبال کوثر صاحب په فیسبوک وال د «علامه» لقب په اړه په خپل ځانګړي او طنزي طرز یو ظریفانه پوسټ لیکلی و؛ بلکې د اقبال حسین افګار د…

موږ چې څومره په عام ژوند کې له قضاوتونو او برداشتونو سره سطحي او یا عام چلن کوو؛ په همدومره کچه په علمي او ټولنیزو چارو کې هم سطحي، ګړندي او بې پروا یو، دا نهایتاً غېر معمولي او تاواني لاره او چلن ده، زه تقریباً هره ورځ د ښو روغو او د…

د کاروان صاحب د ناول «شنه غمي ولا جلکۍ» په اړه زموږ د تېرې لیکنې موضوعي تمرکز د کیسې یا ناول په فني یا هنري ځانګړنو و؛ خو په دې لیکنه کې یې د کیسې د مضمون یا منځپانګې په اړه خبره کوو، چې زه یې د یوه ادبي متن د دوه بیانیو کامیابه او هنري…

د شعر او کیسه لیکلو په اړه مې اورېدلي وو؛ خو لېدلي مې نه وو، چې ګنې شعر د ځوانۍ د کلونو د احساساتو او عواطفو زېږده لهر یا (بهانده سمندر) دی او کیسه بیا د پاخه یا د ډېر عمر د تجربو او مشاهدو محصول وي. یعنې شعر په ځوانۍ کې ښه لیکلی شي او…

شعر، که یوازې د احساساتو یو روايت وي، د زړه خواله وي، یا د چاپېریال د انځورونو انعکاس وي، بیا نو پوښتنه دا چې په ټولنه او ادبیاتو کې له ټولنیز او مانیز پلوه ولې دومره لوړ ځای او ارزښت لري؟ ولې هر ښه شعر د شعر یوه نوې مانا زېږوي؟ ځکه چې هر…