صدیق کاوون توفاني

د زړه بڼ مې شين شو، بېگا چې باران شو یو څاڅکی دریاب شو، یو دښت گلستان شو د ځان په لټون مې، دونیا گز او پل کړه پیدا مې جانان کړ، خو ورک مې خپل ځان شو له دیـره را و ووت، سـاکـن د حـرم شـو له سرې کرښې واوښت، کافر مسلمان شو یو څاڅکی د…

تنکۍ غرمه ده، زه یوازې، د اورگاډي په تمځای کې ناست یم، او د اورگاډي رسېدو ته انتظار باسمه یوه عجيبه ننداره ده دلته، ځينې کوزېږي، ځينې خېږي، ځينې لاره وهي ځينې ستومانه دي شمېرلي قدمونه اخلي ځينې زنگېږي د خيالونو په ټالونو باندې خو…

لکه پانوس بيا د مشرق پر سر بلېږي وطن لکه ققنوس خپلو ايرو نه را جگېږي وطن بيا يې پر شونډو زمزمه د آزادۍ خپره ده بيا لکه توره د « امان باچا » ځلېږي وطن پر مړاوو بوټو باندې وېشي گلورينه اروا لـکه وږمـه د پسرليو را چــلېږي وطن وطن…

چې د خلکو د رزمونو سنگر نه شي د ماڼیو شين طوطي به رهبر نه شي چې په زړه یوه لري او په خوله بله درواغجن به د جگړې د ډگر نه شی چې له ډاره د دښمن په مخ کې رېږدي هـر بې سـره به سـردار د لښکر نه شي که سل ځله یې له خامو شگو جوړ کړي د…

چو شمع از پی علم باید گداخت که بی علم نتوان خدا را شناخت شیخ سعدی گلڅېره گلڅېره بیا دروازې ته ده ولاړه شنه ځولۍ د کتابونو یې پر غاړه تور زنځير د دروازې گرېوان نیولی ښوونځی لکه د تورو تيږو شاړه *** نه د " زنگ " خوږه نغمه راپورته…

غزل مثنوي (د نيکونو پر ټغر) لویه خبره ده له خوبه را ویښېږي وطن لکه جنډه د آزادۍ راپورته کېږي وطن لکه د مور د تودې مينې ناز پروره وږمه د تاندو هیلو په غوټيو راغوړېږي وطن لویه خبره ده، ښکالو د پسرلیو راځي لکه غاټول له وچو تيږو راټوکېږي…