شپه لا غځيږى پسې

تته رڼا دشپې په زړه کې نرۍ لاره کوي ،
په لويه پرخه دباران څاکي ښوييږې،
تميدنگ يې نشته ،
خو :
زما حواس ،زما نظر اود زړگې دربى مې
ټول په يو موټي کې را ټول شي او
درزهارى کوي ،
شپه ښه تورتم ده خو دتالندې يو پړک يې اندامونه سيزي ،
زه له خپل ځايه دحواسو په وزرو سور شم
چېرته دليرې غرو له پاسه په هوا وگرځم
غواړم چې ستورې په لاسو کې ټينگ کړم
اودبوډئ په ټال کې وځانگمه
دکروندو اودځنگلونو غيږ ته ځان وسپارم
اوهلته ورغاړې ووځم .
هلته دشنو غنمو فصل ښوري ،
دپسرلي بکياڼې گل کړي وي ،
هلته دپيغلو اونيمزالو رنگارنگه ټيکري
له ډېره ليرې په مزه ښکاري .
خو :
بيامې پام واوړي دکوټې لرگيني دړې په لور
وره ته مې پام شي
اوبيا هيڅ نه وينم .
دومره پوهيږم چې په توره اوتورتم کوټه کې
چيرته يوازې او تنها پروت يم
نه خو دخيد غنمو فصل شته دى ،
نه دځنگله دونو شور اوله يوې بلې مچکاني بريښي ،
نه دکوترو غومبر غوږ ته راځي ،او
نه يې زاغان ښکاري ، اونه
اوازونه دچنچڼو اورم
نه دپارچاو کومه ناپايه سندريزه اورم
بيرته يوازې او يوازې ځان ته فکر کوم .
لکه بې لارې مساپر چې دکاليو
کوچنۍ غوټه يې پرى ايښي
د ويالي پرسر وي دى ترې رهي وې
خو کاليو ته يې فکر نه وي
هغه يې له ياده وتي ،
يو دم ناڅاپه پښه نيولي غوندى
په ناخبره شان خپل څټ ته گوري
اويا په جومات کې پښى ابلي دمحراب په لور ى
يوڅه ذکرونه اواوراد وايي ،
خو نه !
زه هم همداسې دبالښت له پاسه
سر سموم خوب غواړم
خو خوب مې له سترگو کوچ کړى وي
دټولي ورځې ددرندو سوچونو جاج اخلم
خو شپه لا غځيږي
دسهار درڼا پته نه وي .

اپريل ۱۷
کال ۲۰۱۸