د آیدا مجید ابادی څو شعرونه

آیدا مجید ابادي دایران معاصره شاعره، لیکواله اوژباړونکي ده دهغې سترګې مورزاده ضعیفي دي خو ،لوړي زده کړي ئې کړي د شعر څوکتابونه ئې چاپ دی په لامبو او یوګاګي هم مهارت لري مشهور کتاب ئې د ( عشق هنوز هم مذکراست) په نوم دي

هرکلی
هرکلی مې وکړه
په یو ګیلاس چایو
او یوه پیاله توت
چې ما د سړو ددرشل څخه
ځنګل ته بیایې
کله کله په یو ټلفون
دشریکو وینو اړیکې ټولي
پري کیږې
او ته د تیرې چړي سره
د پخلنځۍ د میز شاته پاته کیږې
ته ځي او یو څوک هغه ګلونه
چې تا نه دې راوړی
زما پر قبر شیندي
زما مور یوه ونه وه
هغه ونه چې په پخلنخۍ کې شنه شوه
او دخوب په کوټه کې ئې میوه وکړه
ته ناوخته را رسیږې
او زه د یوي ونې د لنګون پر درشل مړه کیږم
ـــــــــــــــــــــــــ

د غنمو کښت

ستاپه هکله فکرکوم
اود غنمو د هغه کښت په هکله
چې ته ئې په جیبونو کې ماته راوړي
زه وږي یم
او په رحم کې مې ماشو مان
د وینو په اسهال اخته شوي
ـــــــــــــــــــــــــــــــــ
تڼۍ
نړۍ زما دګریوان د تڼۍ څخه
پیل کیږې
زما په کچه
بلي یوې ښځې هم
ستا له سترګو څخه دومره نه دی ژړلي
یوازی زه په دې پوهیږم
چې د میاشتنۍ قاعدي وینې
د ژوند یوازنۍ قاعده ده
ترڅو وینې تویی نه شي
مځکه نه حامله کیږې
زه به باکره مړه شم
حتا که دزرګونو ماشومانو
دمور نوم « آیدا » وي
ــــــــــــــــــــــــ

کړکۍ
کله چې کړکۍ خلاصوي
زړه مې غواړی
چې ستا څنګ ته درشم
ستا د لاسونو د سخاوت د پاره
کړکۍ و اوبدم
زما نړۍ کوچنۍ ده
چې د باندي ئې د ځان سره وړم
بیریږم چې د لاس څخه مې
ونه لویږي
او دخلګو ترپښو لاندي نه شي
بیریږم چې شعورمې
راته ټوټې ، ټوټې نه کړي
او په هره ټوټه کې ئې
فلسفه ونه پیچي
زړه مې غواړی ددې ښار څخه
ولاړه شم
پر اسمان باندي و غځیږم
اود اور یځو هره ټوټه
ځان ته معنی کړم