عنوان داستان: پشت هر لبخند، دردی پنهان است

روزی روزگاری، پسرکی کوچک هر روز به دیدن یک درخت بزرگ سیب می‌رفت. از تنه‌اش بالا می‌رفت، شاخه‌هایش را می‌گرفت، سیب‌هایش را می‌خورد و زیر سایه‌اش می‌خوابید. درخت، پسرک را دوست داشت.

سال‌ها گذشت. پسرک بزرگ شد و دیگر کمتر به دیدن درخت می‌آمد. یک روز، پسرک برگشت. درخت با خوشحالی گفت: «بیا بازی کن!»
پسرک گفت: «دیگر بزرگ شده‌ام، بازی نمی‌خواهم. پول می‌خواهم.»

درخت گفت: «سیب‌هایم را بگیر و بفروش تا پول درآوری.»
پسر سیب‌ها را چید و رفت. درخت خوشحال شد.

سال‌ها گذشت. پسر برگشت. درخت گفت: «بیا بازی کن!»
پسر گفت: «خانه می‌خواهم. زن و بچه دارم.»
درخت گفت: «شاخه‌هایم را ببر تا خانه بسازی.»
پسر شاخه‌ها را برید و رفت. درخت خوشحال شد.

باز سال‌ها گذشت. پسر برگشت. خسته بود. گفت: «قایق می‌خواهم تا دور شوم از این همه سختی.»
درخت گفت: «تنه‌ام را ببر تا قایق بسازی.»
پسر تنه را برید و رفت. درخت خوشحال شد.

زمان گذشت. پسر برگشت، پیر شده بود.
درخت، که دیگر چیزی نداشت، گفت: «دیگر چیزی برایت ندارم…»
پیرمرد گفت: «فقط جایی برای نشستن می‌خواهم.»
درخت گفت: «بی‌زحمت روی ریشه‌ام بنشین…»

و پیرمرد نشست، و درخت خوشحال شد…

پند داستان:
کسانی که واقعاً ما را دوست دارند، بی‌هیچ چشم‌داشتی همه چیزشان را برای ما می‌دهند؛ مانند پدر و مادر. قدرشان را بدانیم.

💌 پیام داستانم: پشت هر لبخندی که از آن‌ها می‌بینیم، دردی پنهان است؛ دردی از فداکاری، از گذشت، از بی‌توجهی ما. روزی که دیگر آن‌ها نباشند، حسرت تمام لحظه‌هایی را خواهیم خورد که می‌توانستیم قدرشان را بدانیم…
پس تا هستند، بنشینیم کنارشان، نه برای گرفتن چیزی، بلکه فقط برای بودن… برای لبخندی از دل، برای دستی گرم، برای دلی آرام.

عنوان داستان: خانه‌ای در دل رویا