محفل فرهنگی یا مسابقه‌ی کشتی با ارواح؟

یک‌ وقت نوشته بودم که آن ‌قدر که پشتون‌ ستیزان برای بیداری پشتون‌ها و رشد زبان پشتو خدمت کرده‌اند، هیچ زمامدار پشتونی نکرده و نخواهد کرد! واقعاً که مبارک‌شان باد!

چند روز پیش به یک محفل فرهنگی زبان دعوت شدم. از همان لحظه‌ی ورود حس کردم که این بیشتر یک گردهمایی تاریخی است تا یک نشست فرهنگی، زیرا اکثر سخنرانان همان چپی‌های دیروزی بودند که هنوز هم با افتخار، چپ ‌بودن ‌شان را مثل مدال به سینه دارند.

به جز از یک نفر که کمی با احتیاط حرف زد، بقیه سه، سه بار عبدالرحمان خان، نادر غدار، ظاهر کل، داوود خان، داکتر نجیب، سلیمان لایق را از قبر کشیدند، خوب لت ‌وکوب کردند و دوباره دفن نمودند!

تازه، نوبت که به، عبدالباري جهانی، حامد کرزی و اشرف غنی رسید، آنان را سر خر چپه سوار کرده، تا ناکجاآباد روان کردند!

اما شاهکار محفل زمانی رخ داد که یک پشتون، ادیب زبان دری و پشتو با پسرش هم دعوت شده بود و قرار بود سخنرانی کند. در دقیقه‌ی نود، ارام در گوشش گفتند: “وخت کم است، نوشته‌ات را هم به موقع نفرستادی، از لست بیرون شدی. ولی بیا، این مجله را بگیر، مقاله‌ات را بدون پول نشر کردیم!”

داکتر محترم که خواست به عوض زبان پشتو به زبان فارسی دری صحبت کند، جواب شنید: “نه خیر، در برنامه‌ی دیگر!” داکتر هم دست پسرکش را گرفت و با وقار از سالون خارج شد.

من اما ماندم، کف زدم و هورا کنان با خود گفتم:” به این می‌گویند محفل فرهنگی.”

به همین خاطر، از همین ادرس به تدویرکنندگان آن محفل با شکوه فرهنگیشادباش و مبارکباد میفرستم و برایشان می گویم که بسیار هم آموختم.

 دیره، حجره