منتظره ونه

منتظره ونه

(۱)

پښې مې کلکې
ځمکه کې ښخي
دومره ساړه دي
باور مې نه شي
چې دغه ځای کې
څه موده مخکې
ژوند په نڅا و
دومره تیاره ده
چې هر څه پرېږده
د برېښنا پړک هم
له اسمان تللی
د باد څپې مې
لغړ بدن ته
د واورې څاڅکي
داسې راشیندي
لکه له اوره
چې د سپرغیو
لپه ګوزار شی
زړه مې کنګل دی
خو خیر دی وي دې
هر څه چې کېږي
هغه به راشي.

(۲)

څومره ښې لګي
دا د لمر ګوتې
شوخې، شیطانې،
څرخنده راشي
لغړ وجود مې
منګول کې نیسي
زه لا تر اوسه
په انتظار یم
چې شین څادر به
راباندې خور شي
پاسته ورېښم به
د باد له نېشه
دا یخ وهلې
تنه خوندي کړي
نن راته زېری
وږمې راوړی،
نېټه نېږدې ده
هغه به راشی

(۳)

د حسرتونو
شپې مې سبا شوې
اسمان کې ستوري
د شپې راګوري
د رڼاګانو
خبرې کاندي.
باد مې په څڼو
په ډېره مینه
لاسونه تېر کړي
لکه دنیا چې
یوازې ما ته
په ګډا سروي
اوس نو پوهېږم
شک په کې نه شته
هغه به راشي.

(۴)

هغه د ژمي
یخنۍ یو خیال و
هغه لغړې
شپې پسې ولاړې
اوس په ورېښمو
کې یم رانغښتې
جامې مې واړه
په ګلو پټې
لا پر وېښتو مې
ګلان نڅېږي
هوا توده ده
وخت یې راغلی
هغه به راشي.

(۵)

اسمان ناڅاپه
ورېځو راتور کړ
توپان بې رحمه
هر خوا مې ولي
زه لا پر ځای یم
خو له لوېدلو
په امن نه یم.
چې کوم پېریان به
پر ورېځو ناست وي
ږلۍ د کاڼو
په څېر رااوري
ګلان مې توی شول
جامې مې څيرې
ما یې چې ژمی
لاره څارله
هغه مېوه مې
دغه دی مړه شو
نور یې راتلو ته
په تمه نه یم.