افغانستان خانه مشترک همه ماست

 مشاور شورای امنیت ملی افغانستان،اخیراً برای رهبران سیاسی طالبان و اعضای هیئت گفتگو کننده آنها ، پیشنهاد کرده است که بعد از تعطیلات ادامه گفتگوهای بین الافغانی را در داخل خاک افغانستان ادامه دهند .

در این پیشنهاد برای طالبان اختیار داده شده است ، که در هر نقطه ای افغانستان که آنها بخواهند زمینه مذاکرات فراهم می گردد و آنها هم حق دارند که در این مورد تصمیم بگیرند .

از این پیشنهاد شورای امنیت ملی افغانستان چنین استنباط می شود که آنها تصمیم دارند گفتگوهای تحت رهبری افغان ها  ، بدون هیچ گونه فشار و دخالت کشور های بیرونی در یکی از شهر های افغانستان ادامه یابد و کشورهای خارجی به عنوان ناظر در مذاکرات بین الافغانی حضور داشته باشد نه منحیث یک آله فشار بالای هیئت های دو طرف .

این پیشنهاد که مورد استقبال مردم افغانستان قرار گرفته است ، اما از سوی طالبان به چالش کشیده شده است ، طالبان میدانند که نمی توانند به حقیقت های افغانستان رو در رو شوند ، آنها میخواهند در آب گل آلود ماهی بگیرند ، به همین دلیل طالبان در داخل خاک افغانستان ، از ادامه مذاکرات بین الافغانی آباء می ورزند .

طالبان غالباً در مورد کنترل ۵۰ و یا ۶۰ درصد خاک افغانستان ادعاهای دروغین میکنند ، اگر ادعا های شان واقعیت داشت باید می توانستند در همان مناطق ۶۰ درصدی مکانی را برای ادامه مذاکرات انتخاب می کردند ، حالا به فرض اینکه طالبان ۶۰ درصد خاک افغانستان را در اختیار دارند ، اما آنها جنایات را که مرتکب شده اند ، در مناطق تحت کنترل خودشان نیز میتوانند  احساس امنیت کنند؟

بنا مورد دیگری را که از پیشنهاد شورای امنیت ملی افغانستان می توان دریافت کرد ، همین مورد است که طالبان ممکن در داخل افغانستان احساس امنیت نکنند، و دولت افغانستان حاضر است که به طالبان اطمینان دهد که فضای امن برای ادامه مذاکرات بین الافغانی در داخل خاک افغانستان میسر است .

اما اینکه چرا طالبان در داخل خاک افغانستان مذاکرات را ادامه نمی دهند ؟ پاسخ به این سوال گره قضیه را برای ما روشن خواهد کرد .

با توجه به آنچه که در بالا گفته شده ازجمله عدم اعتماد طالبان به امن بودن شان در داخل خاک افغانستان ، مورد دیگر آنست که طالبان کنترل خود را ندارند، آنها  اربابانی دارند که به آنها اجازه نمیدهند که مذاکرات بدون مداخله آنها پیش برود.  اگر رهبران طالبان اقتدار خود و جنگجویان خود را در دست میداشتند، مذاکرات  در داخل خاک افغانستان به نفع همه افغان ها می بود ، طالبان میتوانستند حمایت هواداران خود را در داخل افغانستان بیشتر بسازند ، سطح هزینه های مصرفی کاهش می یافت  ، خودمختاری  و افغان محوری در فضای صمیمانه بین تمام طرف ها ایجاد می شد ، و همه طرف ها می توانستند ،مشورت کرده و به موقع تصمیم بگیرند.