تمکین طرف های درگیر می تواند ما را به صلح برساند

مدت ها است که پیام های صلح با عناوین مختلف ، در دیوار ها ، لوحه ها ، صفحات مجازی ، حتی در نگاه مظلومانه ای عموم شهروندان کشور دیده میشود .  همه پیام ها حاکی از آنست که ؛از خدا بترسید و صلح پایدار را به ارمغان بیارید )

عموم شهروندان کشور، تقریباً نیم قرن است که از تمام جناح های درگیر در افغانستان خواهان یک کلمه “صلح” هستند. شعار “ما صلح می خواهیم” از 20 سال گذشته در زبان و نوشتارهای شهروندان جاری و اکنون داغ و داغتر شده است. مانند کلمه طیبه ، شعار که “ما صلح می خواهیم” به یک امر مهم و حیاتی تبدیل شده ، اما از طرفی هم دیده میشود که از سوی جنگجویان جنگ ها شدیدتر شده ، ظلم و وحشیگری به اوج خود رسیده است. هر ساله به طرز تکان دهنده ای تعدادی کشته ها و زخمی های مردم ملکی افزایش می یابد ، مردم روز به روز مجبور به فرار از کشور می شوند ، مردم از نیازهای اساسی زندگی محروم هستند، شرایط متشنج و اسفبار ملت ما، در صورت بی نتیجه ماندن گفتگوهای صلح و به وجود نیامدن یک صلح پایدار قابل تحمل نیست .

چندی قبل ، گزارشی از یک موسسه تحقیقاتی را خواندم که نشان می داد بیش از نیمی از مردم افغانستان زیر خط فقر زندگی می کنند. همچنین با گذشت هر سال ، تعداد افرادی که از کشور خارج می شوند افزایش می یابد. اگر فردی توانایی مالی آن را داشته باشد ، به کشورهای پیشرفته می رود ، اما اگر توانایی مالی برای رفتن به کشورهای پیشرفته را نداشته باشند ، می توان بار دیگر منتظر رحمت همسایگان ستمگر قرار گرفت.

این همه باعث شده که تجار نتواند به تجارت خود بپردازد ، پروژه های اقتصادی و بازسازی متوقف شده اند، سرمایه گذاران داخلی و خارجی حاضر به سرمایه گذاری نیستند ، زیرا تنها دلیل آن عدم صلح و نبود امنیت است ، که عامل این همه طرف های درگیر وهمسایگان بی رحم و مغرض هستند .

امروز نبود صلح و امنیت باعث شده در زمینه های مختلف افغانستان در جمع کشور های جهان دومی و سومی قرار گیرد ، در صورت داشتن صلح و امنیت ما میتوانستیم ، با کشورهای جهان رقابت های اقتصادی ، اجتماعی ، رفاعی ، و… داشته باشیم ، زیرا کشور ما از نظر غنای طبیعی یکی از ثروتمندترین کشورها است. حتی اگر کشور ما محصور در خشکی باشد ، خوب است ، اما ما موقعیت ارتباط جغرافیایی خوبی داریم ، کشور ما پلی بین آسیای میانه ، آسیای جنوبی و بقیه جهان است.  همچنین ، ما بیابان های خوبی برای کشت ، آب خوب و هزاران میلیون دلار منابع معدنی زیرزمینی داریم.

اما متاسفانه از این همه امکانات تا زمانی استفاده کرده نمیتوانیم که صلح و امنیت را برکشتانده نتوانیم ، بلی، نبود این نوشیدنی نادر بنام صلح همه چیز را از ما می گیرد برای رسیدن به پیشرفت و رقابت ، اول از همه ما به صلح احتیاج داریم فقط به صلح.

 واقعیت جنگ افغانستان و برقراری صلح در افغانستان طی سالهای گذشته ، علاوه بر جلسات و اجتماعات علمای برجسته اسلامی افغانستان ، بزرگترین علمای دین جهان جنگ در افغانستان و طرف های درگیر را محکوم کرده اند. آنها خواستار صلح برای پایان دادن به خشونت شدند ، اما علاوه بر این ، طالبان جنگ و خشونت علیه مردم مظلوم و تشنه صلح افغانستان را تشدید کردند ، آنها (طالبان) علمای جهان + علما و مردم مظلوم افغانستان + جامعه بین المللی ،را با تشدید جنایات و افزایش خشونت ها نا امید کردند ، بلکه در طی روند صلح در دوحه قطر تحولات اخیر میان دولت افغانستان و نمایندگان طالبان در افغانستان امیدها را دوباره زنده کرده است و امیدواری است که موارد بیشتری زمینه ساز صلح پایدار در کشور ما باشد و انتظار بیشتری از کشورهای شرکت کننده داشته باشد. به این جنگ تحمیلی در افغانستان پایان می دهند .

همچنین نباید فراموش کرد که افغانها طرفدار جنگ و برادرکشی نیستند بلکه این پدیده هولناک (جنگ) را در چهار دهه گذشته به افغانها تحمیل کردند تا به اهداف پلید خود برسند. و آنها برای رسیدن به اهداف پلید خود از برخی افراد فروخته شده و جاهل به نفع خود استفاده کرده و آنها را مأمور کرده اند تا مردم و کشورشان را بسوی ویرانگری سوق دهند. اما خدا را شکر که اکنون همه چیز برای مردم ما روشن است و آنها دشمنان کشورشان را به خوبی می شناسند. به همین دلیل است که ندای صلح در سراسر کشور بلند شده است و از دولت و مخالفان مسلح (طالبان) می خواهند که به جای جنگ ، راه صلح و برادری را انتخاب کنند. چون صلح یک دستور الهی است ، بیایید با آوردن صلح پایدار برای مردم خود زندگی ، شادی و امید جدیدی را به ارمغان آوریم.