Browsing Category

شعرونه او لنډۍ

کونړى

ديمکراتيکه جرګه مار دى کونړى ميلمه پاله ډوډى مار دى کونړى په دوستۍ کى له خپل سره ځنى تير دى دښمنۍ کى جګړه مار دى کونړى ازادى او خپلواکى د دوى ژوندون دى غلامۍ ځنى بيزار دى…

غزل

ګومان دې راغی! چې پهٔ سپین سبا دې ولیدله ښه شوه زما د پرهرو رڼا دې ولیدله څنګه مې خپله کړې پهٔ ډېرو دعاګانو باندې! څنګه یې را کړلې د خدای رضا دې ولیدله سره لهٔ ما…

 غزل

په یو نطر می د جرآت بال او وزر مات کړي دا کلیواله می په در او په ګودر مات کړي د شوخۍ حد دی ، د زړه مینه ، دی کی شک نشته چی لار تری واړوم زما کوڅی ته ور مات کړي…

هغې ته؛ چي زه یې وبایللم

هغې ته؛ چي زه یې وبایللم: زرغونې ته:  موده کیږي چي له سترګو مي یې ورکه زرغونې! ته یې زما د زړه ملکه باد راالوتی ستا له کوره زموږ کور ته خوشبویي دي باد راخیستې ده دې لور ته…

غزل

لوی د اضطراب څادر زما پر اوږو خور یم د کربلا د یزیدي غمونو مور درې زره سجدې مې درته وکړلې ساقي څو شیبې لا پاته دي او څو ساعته نور داو د دې دنیا او مافیها ورباندي ږدم…

غزل

مړ په خپل ارمان د ژوند له شپو نه پاتی شوی یم تلم په خپله لاره خو له تلو نه پاتی شوی یم لاس او پښی ډیر وهم خو څه وکړمه ځوړند یم زه پخپله خاوره له لویدو نه پاتی شوی یم…

کلا

کلا! کلا د چا ده او دیوالونه يې دومره هسک ولې؟ خو زه د کلا د دې دنګو څلورو دیوالونو ترمنځ بند ولې؟ نه د خوځون شیمه را پاتې او نه څه یاد ته راځي؟ له یوازېتوب! ولږې! ویرې او…

څلوریزې

ازلی علم له سپیرو خاورو یي ، جــوړ کړو زمونږ پیکر نښي یي کیښودي ، په کــې د خـــــــــپل مظهر که په سترګو د حکمت ځیر شئ ، خپل ځان ته ښکـــــــاره به شـــــي ، د ازلي علــم…

:د ر حمان بابا پر قدم

” څوک دې را کاندې قسم په کردګار” که په غم کې د ډوډۍ یم، یا روزګار قناعت سره یو ځای یمه لوی شوی نه هوس د عیش لرم، نه د دربار لکه موج بې قرارۍ سره بلد یم لکه زړه…