نظیفه دفتاڼۍ

او زه پوه شوم، هغه خوبونه چې د فکرونو له تورو تمبو راوتلي وي، د تاریخ پاڼې زرینوي. هغه وخت چې د علم د تږو مخه ونیول شوه، تیارې د رڼا پر ځای سر راپورته کړ. کله چې هر څه ناممکن برېښیدل، یو څوک و چې پر امکان یې ایمان درلود. کله چې هڅه کېده…

آزاد شعر: نپوهیږم چې زه څوک یم؟! لکه غرونه ورو ورو پورته کېږم، لکه شګه په زوره شیندل کېږم، لکه لمر په پټه کې سوځېږم، لکه وریځه په مینځ کې پاشېږم، لکه ستوری په اسمان کې ځلېږم، لکه باران په ځمکه کې خټېږم، لکه ګل د پسرلي زه خلاصیږم،…

نن یوازې زما د زوکړې ورځ نه ده؛ دا د یوې بشپړې دورې پای او د یوې نوې هیله‌مندۍ پیل دی. دوه لسیزې مې له ځان سره زړورتیا، بریاوې، کړاوونه، او نه هیریدونکي یادونه راوړې. دا شل کاله یوازې د وخت د تېرېدو یوه شمېره نه ده؛ دا د یوه انساني ژوند د…

یو وخت مې فکر کاوه، د سیند خواته تګ یا که په لامبو وهلو کې ماهره ونه اوسې، سیند انسان په خپلو څپو کې را نغاړي او له ځان سره یې وړي. خو نه! سیند ته یوازې کتل هم کولی شي انسان غرق کړي، د فکرونو په ژور ټال کې، د څپو په خوږ آرکستر کې، او د…

کله چې د خپل عمر پوخوالي ته ورسېږئ، پوه به شئ چې په ژوند کې ډېر ځوابونه په سکوت کې نغښتي دي، نه په خبرې کولو کې. کله چې پوخ والی ترلاسه کړئ، په دې به وپوهېږئ چې هره لار ستاسو لپاره نه ده. ځینې لارې یوازې د تجربې لپاره دي، نه د رسیدو…