عبدالهادي هادي

سم لکه د بل سگرت ايره له لاسه ولويږي ټک شي يو سپاهي په نيمه شپه، له آسه ولويږي خوب وينم چې خدای ته مې د سوال، لمن نيولې وي ډکه مې لمن شي،ستاره له پاسه ولويږي وخت وي له غروره، د آسمان ګريوان ته لاس وروړي وخت وي په هواره…

زه دې منزل یمه جانانه د تا لاره نه یم څنګه په خوله درځي چې وایې زه اوزګاره نه یم؟ لا مې له شونډو ستا د مچو ګرمي هیره نه ده که څو هیرجن یمه خو ډیر لکه هنداره نه یم له تا مې ځار د سپین ږیرتوب پر برید ولاړه ځواني لا هغه ستوری یم…

ستا به باور نه راځي...! واه ملکی! څومره هوسا ،څه په آرام پرته یې په څومره برم د عظمت د غره پر بام پرته یې واه زورورې! لا دې هم خلک سلام ته راځي شه مبارک چې پر لیمو د یوه قام پرته یې ××× دلته نازو او زرغونه خلک په کاڼو ولي د ملالۍ د…

خدایه شکر، غزلزارو کې اوسیږم ستا د دوه سترګو هندارو کې اوسیږم ستا د مخ له کعبې تاو شمه،مومن شم ګنې غرق یمه، کفارو کې اوسیږم د دښمن تندی چې ګوري، زه وریاد شم توره تیږه یم، په لارو کې اوسیږم لا مې روح ، په پورې غرو…

خدایه شکر، غزلزارو کې اوسیږم ستا د دوه سترګو هندارو کې اوسیږم ستا د مخ له کعبې تاو شمه،مومن شم ګنې غرق یمه، کفارو کې اوسیږم د دښمن تندی چې ګوري، زه وریاد شم توره تیږه یم، په لارو کې اوسیږم لا مې روح ، په پورې غرو کې سرګردانه لا په…

کیږدمه خپل سر په زنګانه ورپسې وژاړم ګل وطن را یاد شي، کینم ښه ورپسې وژاړم څوک وایي چې کلک وي نارینه ته ژړا نه ورځي؟ زما خو چې مورکۍ شي را په زړه ورپسې وژاړم بس چې په دې لوی جهان کې چا باندې مور بوره شي ځمکه راته اور شي، دلته زه ورپسې…

چاته چې زړه ورکړمه بدل کې یې نفرت وړمه خپل زړګی مې ژاړمه اوبو ته شکایت وړمه زما د وجود هر غړی زخمي او جدا شویدی پورې هدیرې ته مې دا خپل شهید قامت وړمه زما د سرودونو له هر توري چې راوڅاڅي غواړمه فریاد یې کړمه درد مې د ملت وړمه…

له ویرې، شپې او یو محل سره رشته ساتمه ډیره موده شوه له ځنګل سره رشته ساتمه دا سوې ساندې او سندرې له هوا نه راځي له تورو زلفو، سپین څنګل سره رشته ساتمه له هر یو جام نه وروستی څاڅکی په یو قبر شیندم له خړو خاورو، خپل منزل سره…

سخته مرحله وه عجیبه راباندې تیره شوه یاره د جنون یوه څپه راباندې تیره شوه موږ ایله همزولي هدیرو ته بدرګه کړلو ټوله زندګي وه همدغه راباندې تیره شوه شور وو، لیونتوب وو، د چا سترګو نه مو ځار کړله لاړله ځواني لکه نیشه راباندې تیره شوه خوب…

خور او ورور زه، او زموږ د کور، د مخې پارک کې، یوه شنډه، زړه ونه. خور او ورور یو. هغه ماته منتظره، زه د دې د دیدن تږی. زه هم ، ستړی یم له ژونده، دا هم، ستړې ده له ژونده، یو او بل ته ، پناه وروړو، زه د دې پر دردو پوه یم،…