شمائله سليمي

ګل زه ګل په پېکي نه ږدم ځکه دا زما يو شوق ٶ خو خلکو ترېنه جوړې هنګامې د مينتوب کړې اوس ګل په پېکي نږدم زه ګل په پېکي نه ږدم ځکه ډار لرم په زړه کې د خلکو له پېغوره هلاک مې دا هوس کړ د خپل عمر په کاله کې د وخت له سپين او توره دنيا…

بې اسرې بېنوا لاړم، بيا به رانشم هيڅکله زه په لار د فنا لاړم، بيا به رانشم هيڅکله په سبا سبا دې زړه کړ، راته پوخ خو ته را نغلې ګوره زه که سبا لاړم، بيا به رانشم هيڅکله مخ زما د نصيب ګوره، د لقمان تر کلي کوره لادوا لادوا لاړم…

کړم تماشه د هر يو رنګ هوش و حواس کې يمه خو غږ مې ځکه دى خاموش چې په وسواس کې يمه د صورت غوښې تويوي د تن هډونه زبېښي زه چې له کومو اندېښنو سره تماس کې يمه د پښو څپلۍ سره مې هم برابري نه کوي کوم پټکيوال ته چې ورپاتې په…

په حسرت هم زما نه دى، په ارمان هم زما ندى ژوند که شهرِ نا پرسان دى، نا پرسان هم زما ندى دا دعا مې هم پردۍده، دا منشا مې هم اسيره دا نصيب هم له ما ورک دى، دا اسمان هم زما ندى دا منصب د نورو نورو، دا ښکارېږي چې د ستورو په تقوا هم زما…

راشه وګوره زما د ارمان ــ مړى چې د خپلو اوښکو سيند په مخه کړى شکايت ته د تقدير يمه ـــ روانه ستا تصوير رانه ولاړو ـــ اوبو وړى زده کوي په ما د غم ـــ د هما ژبه زړه مې ځان د سليمان په بند تړلى هغه تلونکي مې راستون…

سر لکه ناسور ويستى له هر اندازه ژوند هر ايجاز اخيستى دى له بل اعجازه ژوند زړه کې مې ماتېږي لاله څانګې بند په بند ما راشوکولى دى د غم له سازه ژوند دم او قدم ډار د پرزېدو محسوسوم نور په وړاندې نه وړم د فنا اغازه ژوند تاسره اخته په…

په ليلام راځينې اخلي، د ژوندون هار و بهار هيڅ په نبض نه پوهېږم، ددې خپل زړګي بيمار ما به کړى ترې انکار ٶ، که اګاه يې په خصلت وم که خداى ماته راکولاى، هسې ستا رنګِ هزار دې وطن کې د وګړيو د سرونو پرسان نشته شيخ يې ناست دى احتساب ته د…