ضرورت ظهور یک بدیل حکومتداری

ضرورت ظهور یک بدیل حکومتداری

 طرح محمد فاروق زمان برای کسب مشروعیت داخلی و رسمیت بین المللی

طالبان در مدت سه سال حاکمیت در کشور درتأمین امنیت موفق بوده و علی الرغم فشار های بیرونی، در ساحه آبادانی افغانستان دست آورد های تحسین برانګیزی داشته اند. اما نتوانستند با اعطای یک وجاهت ملی، حاکمیت را از انحصار ګروهی بیرون کنند. در داخل کسب مشروعیت و در بیرون رسمیت دریافت نمایند.

نمونه حکومت اسلامی و غیر مسلکی منحصر به فرد طالبان که در مواردی با زندګی در قرن ۲۱ در تقابل قرار دارد، حتی دنیای اسلام را حیرت زده ساخته و به اعتبار اسلام صدمه زده است.

افغانستان از جهان متمدن رانده شده و در مجامع بین المللی نماینده مدافع منافع خود را ندارد. این حالت نباید بیش ازین دوام کند.

قراینی بدست است که ذهنیت ها در داخل و بیرون افغانستان برای بوجود آوردن یک حرکت ملی و اسلامی آماده است. این حرکت باید در محور تجمع شخصیت های ملی، مسلمان، پاک نفس و دارای شهرت نیک در تفاهم با طالبان شکل بګیرد.

در مدت سه سال حاکمیت طالبان، مخالفین سیاسی که غالبن به نظام فاسد و وابسته به قوای اشغالګر منسوب میشوند، در کنج و کنار جهان به قصد تشکیل اپوزیسیون سیاسی مجالس زیادی را دائر کردند، بی آنکه عملاً کاری در جهت ایجاد یک بدیل سیاسی از پیش ببرند. در ناکامی این تلاش ها چند عامل را میتوان ذیدخل دانست :

ـ دشمنی با طالب از موضع اغراض شخصی و یا قومی.

ـ معروض بودن اشتراک کنندګان مجالس به اتهام فساد و خیانت.

ـ مطالبه حذف کلی حاکمیت طالب از طریق زور یا رضأ و بازګشت به عقب.

ـ مداخله استخبارات خارجی در عقب پرده.

پس از تلاش های ناکام حلقات شناخته شده نظام ګذشته در ایجاد یک بدیل مورد اعتماد در داخل و خارج کشور، وقت آن رسیده است که توجه به ګرد آوردن شخصیت های ملی، مسلمان، مسلکی و علمی در چوکات یک تفاهم ملی معطوف شود.

چوکات تفاهم ملی از اشخاص غیر وابسته، بدون علایق قومی  و متعهد به دفاع ارزش های ملی و اسلامی در محور اشخاص ذیل شکل میګیرد :

۱ – داکتر محمد عثمان تره کی

۲ – داکتر عبدالستار سیرت

۳ – انجنیر احسان الله مایار

۴ – داکتر سید عبدالله کاظم

۵ – محمد عارف عباسی

۶ – داکتر عبدالرحیم عزیز

۷ ـ  محمد فاروق زمان

۸ –  سید محمود هاشمی

۹ ـ فضل غنی مجددی

۱۰ – فیض الله جلال

۱۱ – محمد طارق بزګر

۱۲ ـ محمد زمان ستانیزی

برای ایجاد بدیل حکومتداری باید ابتکار بالا کردن صدا را از دست عناصر فاسد نظام ګذشته ګرفت. از همین لحاظ چوکات تفاهم ملی و اسلامی با دور زدن از اشتباهات مخالفین رسالت بیرون کردن افغانستان از حالت فعلی را بدوش میګیرد.

چوکات تفاهم و همبستګی ملی در آغاز ، رسیدن به سه هدف را در دستور کار قرار میدهد :‎

ـ از موضع دفاع منافع ملی و بیرون از ګرایش های قومی باب تفاهم را با طالبان باز میکند.

ـ طرح تدویر لویه جرګه را به حکومت سر‎پرست پیشنهاد مینماید.
ـ از مجرای تصویب  قانون اساسی توسط لویه جرګه به حکومت آینده صبغه مسلکی، ملی و اسلامی اعطأ مینماید.

برای ایجاد فضای تفاهم میان شخصیت های ملی در قدم اول به تدویر یک کانفرانس در داخل یا خارج کشور به اشتراک نماینده طالبان ضرورت احساس میشود. این کانفرانس که به کمک مالی افغانان مستعد و خیرخوأ و احیاناً اداره سرپست دایر خواهد شد، وظیفه خواهد داشت تا :

ـ چوکات اجندای مذاکره با حکومت سرپرست را تعیین کند.

ـ با تماس مستقیم با رهبران طالب، قناعت آنها را در ضرورت ګذار قانونی و مسالمت آمیز از حکومت سرپرست به حکومت مشروع و قانونی فراهم کند.

ـ پرسونل مسلکی را برای تدوین قانون اساسی به طالبان معرفی نماید.

ـ حمایت ملل متحد را در ګذار از  پروسه حالت سرپرستی حکومت جلب کند.

ترکیب اشخاص شامل چوکات تفاهم ملی با در نظر داشت نتایج اولین جلسه در آینده وسعت اختیار خواهد کرد و به موازات آن موضوعات نوی را شامل اجندأ خواهد ساخت.  « پایان »