ژبه، فرهنګ، کلتور

شړکنده باران ومه ، زه مسته له سیلابه وم ځوږ وم، راوتلې دسندرو له دریابه وم چابه لټولمه دریاب، چا دغرو کاڼو کې چاومه موندلې له اغزو، چاله ګلابه وم سا دیوه وجود ومه ارواح دموټي…

اجمل کاکاچې له پلاره ورته ډېر جايداد او ځمکه پاتې وه، نو ځکه د پلار له وفات کېدو وروسته ښکوروازي بزګري دده پر غاړه شوه، هر وخت به په خپلو ځمکوکې په کار بوخت و. بس نو ژوند و. د خیټی…

دا کاڼي جنګومه خپل تندی ترې جوړومه زرې زرې کوم یې خپل زړکی ترې جوړومه بازار ته ځم راوړمه انتظار شه تر راتلو مې شنې، سرې، تورې جن‌‌‌‌‌‌ډې تاته پټکی ترې جوړومه دا دری رنګه بېرغ مې…

يو څوک زما لپاره ورځ کې پنځه ځلې ، زما په حق کې د هر رنګ ستونزو څخه د بچ کيدو په خاطر د خوشحالۍ په خاطر د يوې ښکلې زندګۍ په خاطر د خدای ج په در کې دوه تنکي لاسونه دوه ګلالي لاسونه…

زه اوستا يادونه ټوله شپه څراغ ته تېره کړو نه راځي خوبونه ټوله شپه څراغ ته تېره کړو ای خواږې شيبې ستا دليدو په هيله خدای پاک ته ډير وکړوسوالونه ټوله شپه څراغ ته تېره کړو ته چې…

د چا یادونه درنه مړه نه شي که زړه اودرېدې کاڼي به خامخا اودرېږي چې اوبه اودرېدې په هغه ځای کې زه اوس هره شپه ډیوه بلوم په انتظار کې چې به چرته راته ته اودرېدې بیا مې ونه سوزي…

چې مې نیولې ‌‌‌‌‌‌وه هندارې ته ‌‌‌‌‌‌ډېوه په شپه کې دژمي شپه غوندې اوږده وه ستا کیسه په شپه کې دستورو شمار کې وم لګیا تر سپېده داغه پورې دستورو منځ کې مې ونه مونده هغه په شپه کې…

چې غزل ته مې اوس ذهن برابر شي نو رديف د کافيې نه مرور شي په لګن کې اوبه را وړم ورته کينم چې را ياده کناره د سمندر شي تنهايي مې په لار ونه خوري ويريږم ستا احساس مې دې د لارې همسفر…

شړکنده باران ومه ، زه مسته له سیلابه وم ځوږ وم، راوتلې دسندرو له دریابه وم چابه لټولمه دریاب، چا دغرو کاڼو کې چاومه موندلې له اغزو، چاله ګلابه وم سا دیوه وجود ومه ارواح دموټي…

ته هوښياره وې بې غمه شوې ياد دې زما له ياده پاک کړ زه چې اوس هم ګل ته ګورم ته را ياديږې خو لکه بې خياله شعر زر مې له ياده وځې پوهيږې چې تياره هم څه نه پټوي پر ميز د لګيدلې شمعې رڼا…