شعرونه او لنډۍ

ګومان دې راغی! چې پهٔ سپین سبا دې ولیدله ښه شوه زما د پرهرو رڼا دې ولیدله څنګه مې خپله کړې پهٔ ډېرو دعاګانو باندې! څنګه یې را کړلې د خدای رضا دې ولیدله سره لهٔ ما…

په یو نطر می د جرآت بال او وزر مات کړي دا کلیواله می په در او په ګودر مات کړي د شوخۍ حد دی ، د زړه مینه ، دی کی شک نشته چی لار تری واړوم زما کوڅی ته ور مات کړي…

هغې ته؛ چي زه یې وبایللم: زرغونې ته:  موده کیږي چي له سترګو مي یې ورکه زرغونې! ته یې زما د زړه ملکه باد راالوتی ستا له کوره زموږ کور ته خوشبویي دي باد راخیستې ده دې لور ته…

لوی د اضطراب څادر زما پر اوږو خور یم د کربلا د یزیدي غمونو مور درې زره سجدې مې درته وکړلې ساقي څو شیبې لا پاته دي او څو ساعته نور داو د دې دنیا او مافیها ورباندي ږدم…

مړ په خپل ارمان د ژوند له شپو نه پاتی شوی یم تلم په خپله لاره خو له تلو نه پاتی شوی یم لاس او پښی ډیر وهم خو څه وکړمه ځوړند یم زه پخپله خاوره له لویدو نه پاتی شوی یم…

کلا! کلا د چا ده او دیوالونه يې دومره هسک ولې؟ خو زه د کلا د دې دنګو څلورو دیوالونو ترمنځ بند ولې؟ نه د خوځون شیمه را پاتې او نه څه یاد ته راځي؟ له یوازېتوب! ولږې! ویرې او…

ازلی علم له سپیرو خاورو یي ، جــوړ کړو زمونږ پیکر نښي یي کیښودي ، په کــې د خـــــــــپل مظهر که په سترګو د حکمت ځیر شئ ، خپل ځان ته ښکـــــــاره به شـــــي ، د ازلي علــم…

لنډۍ، د ثبتولو ستونزه یوسلوپنځه اتیایمه برخه پــه بــل وطـن مـې پـیـرزو نـه یـې د غـریـبـۍ ژونـد تـه دې گـورم، غـلـې یـمـه   له خپلې مېنې ورکه یاره کلي ته راشه چې رنگین شي…

” څوک دې را کاندې قسم په کردګار” که په غم کې د ډوډۍ یم، یا روزګار قناعت سره یو ځای یمه لوی شوی نه هوس د عیش لرم، نه د دربار لکه موج بې قرارۍ سره بلد یم لکه زړه…

دسمبره کال بدلېږي اسمان ځمکې نه بیلېږي مرور دي مرور دي هره هڅه ناکامېږي د لاسونو په ګرمۍ کې واورې راشي ویلي کېږي دوه مرغۍ په وچه څانګه یو له بله ځي تاویږي په…