شعرونه او لنډۍ

وخت راغلی هم قلم وهم، هم توره شاه صنمي! د وطن آدې ده بوره لېونی باد رالوتی پر ښارونو ويني څاڅي د وطن تر اندامونو پر سپېره مېنه عشقي کابل آباد دي پنځوسم کال دی راوځي له…

څه بې  پرسانه  دار ته هسي   زندګي خیژي زما   له  درده   بې   شمېره   زګیروي  خیژي په هغه ښار کې چې زما ارمانو اور واخیسته له هغه ښار نه وس لا هم هسي لوګي خیژي د مکتب کولفو…

په عقیدی دریدل د خدای له ویري لرزیدلی ، نه یي په عقـــــیدی کــې ، دریدلی نه یي ته په ظاهر لافه ، د شرعی وهي خو په عمل پري پوهیدلی ، نه یي «««««««««««««««««««««««« د علم…

زه روان یمه و کومي زمانې ته شاه زریني! لاس دي مه نیسه ډېوې ته کوچنی نه یمه زه ـ زه تر ټولو لوی یم چي د چا نه یم شیریني د هغوی یم زه د عشق په خانقاء کي لېونی یم نیمی ستا او…

ساړه مې کیږي، زړه کې کور راکړه له آتشي شونډو لږ اور راکړه چې مې د عمر ستوماني لرې شي جوخت مې سینې ته کړه او زور راکړه زه پاړوګر یم، ګلې نه ویریږم د تورو زلفو…

تا باندې څه وشوو چې غلام د هر غلام شوې ته د میخانې پاچا په څه گدا د جام شوې تا ته د آسمان کاسه یو تش کچکول د فقر ؤ ولې اوس په تور د درویزې باندې بدنام شوې ژوند که تش…

ګیله   تر کومه وخته چی ژوندی ومه، هیڅ شی نه ومه کله چی مړ شم ، همنفس د زاړه ځوان  به شمه چی تری نه لاړ شم او بیده شم ابدی خوب باندی نو  به ژوندی  شی خاطری  ورته جانان  به شمه…

در اقتفای این شعرِ شاعر مشهور ایران مهدی سهیلی هم سخن بسار دیدم ، همرهُ همدل کجاست؟ عالم از دیوانه بُر شد ،مردمِ عاقل کجاست؟ مرد صاحبدل غرق در طوفان وهمیم ،ای رهروان، منزل…

مځکه پر موږ تنګیږي موږ وروستي پړاو ته ټيلوي په دې لاره کي زموږ لاسونه او پښې تڼاکي کيږي مځکه موږ ژوي کاش موږ ورباندي را شنه سوي غنم وای مړه کېدای سوای او بیا را ژوندي کېدای…

چې سلامت له بيوسۍ نه په امان نشي غم به يې غم نشي آرمان به يې آرمان نشي ايره ايره دې کړو نظر دې ترينه واړوه لکه رانجه غوندې په سترګو کې دې وران نشي په دې عذاب دې…