ومان نیازی

اهو چشمې کاش وزرې مې لرلی درالوتی وای هوا غوندې څو ځایه له تازه او یخو یخو وزرونو لکه عطر چې څپې څپې سر واخلي دغه لار مې لمبولې وای په غېږ کې ترې ایستلې مې وای ستنې د عطرونو عکاسي مې د دې خیال کړې وای تا ته دا رڼا مې قیچي کړې لکه…

د بوډۍ د ټال بڼکې یې اغوستې د طاووس د خوب څپې وړې څنګله ستا د غږ د منظومو شاعري اورم پر اوږه باندې مې ناسته ده بلبله د تا غېږه مې ده غېږې ته لوېدلې د انار د مات کودي غاړې ته ناست یم د ګلاب سیوری مې ذهن کې بلېږي د نازکې صراحي…

ګیله من دې سترګې وغړوي او دا ظلم دي د دې قام پر زړګي وروستی زخم وي ستا د حافظې غوټۍ څانګې یې میراتې شوې ونیسه د درد نبص چیغې پکې ماتې شوې دا لاره ړنده لاره دوړې پکې زیاتې شوې شرنګ د وینو وڅڼډه څاڅکې پورې وګنډه ستا د…

کاش په رنګونو کې ایساره ښکلا لکه طاووس لکه هوسۍ راووځي کاش دغه مات رباب ته ونڅېږې ! چې ترې همزولې زموږ لنډۍ راووځي د لنډیو او رباب د ترنم ملګری، دروند شاعر، ژورنالیست، انځورګر محترم ومان نیازی صیب  دا ځل د دعوت رسنیز مزکز  (دعوت …

توتکۍ! د ګلاب پر پاڼه سیوري ته دې پام دی رڼایي یې ده په غېږه کې نیولی…. دا څو کرښې د هغې دي او هر کال چې پسرلی شي ما ته دا کرښې یادېږي هغه بره اوسېده د اسمایی د غره په غاښ کې او د پلار یې یو وړوکی د باقليو زېړ تبنګ و جوی شیر د…