افسر ملاجان

یاد چې په مخه د هغې واخیستې شونډو مچکې له شیشې واخیستې بیا به په چا خدای خبر مور بوروي بیا خلکو لاس کې سپارې واخیستې و ضرورت د قام قلم او کتاب دې ساده ګل ترې معجزې واخیستې حالات چې سم وو مونږ هم غلي ناست وو توپان چې…

ګومان مې نشي که بهر له دې مکانه لاړ شي بیا هم وهم چغې که غږ مې تر اسمانه لاړ شي داسې څوک نشته چې یتیم له په سر لاس راکاږي داسې به څوک نه وي چې حج له بې تاوانه لاړ شي پوې شه چې چا له زړه او ذهن نه کوز کړی یی ته ماښام بې رنګه…