عبدالعزیز نایبي

(یوه اوږده، ژوندی خاطره) لمرخاته سره سم له کوره ووتم. ژمی و، چې له خولې به دې تپ ووت نو په هوا کې به د لگیدلي سگرټ د لوگي په څېر تاوراتاو وگډید او بیا به د نرۍ وریځې غوندې په تېزۍ سره په هوا کې ورک شو. په کوم کور کې چې اوسیدو، نوې ورته…

نن یې بیا ستړې اروا تر کوره راوړه د تندي کرښې یې ژورې د فلک چـړو څېرلې سر تر پښو زخمي، زخمي دی ته وا پـړانگ غرڅه داړلې مېړنی غرور یې وخوړ ارتینې ته یې غوږ کې ووېل له بازاره بیا تش لاس یمه راغلی دسترخوان دې کاشکې نه وای غوړولی د…

که نن ویښ نه شوئ پښتنو د ازادۍ په چیغو بیا بم له دې خوبه شپېلۍ د اسرافیل ویښوي «خیبر» د لرو برو پښتنو شاعرانو د هغې شعري ټولگې نوم دی چې په ۱۳۴۷ لمریز کال کې د امان الله سیلاب صافي په اهتمام د پښتونستان د ورځې د شلمې کلیزي په مناسبت د…

راشه د مهر کرلی تخم دې زما د زړه له کروندې څخه واړوه منی راغلی دی کارغان وږي دي چې ټول یې کړي عبدالعزیز نایبي ستاکلهم، سویدن

څومره کلک لکه د غر شوم - خدایه شُکر، شُکر، شُکر شـوخونونو نه بهـر شوم - خـدایـه شُکر، شُکر، شُکر را په مخ وو توپانونه، سخت مزلونه، مات وزرونه ور ته سد د سکندر شوم - خدایه شُکر، شُکر، شُکر ما به وېل د دُنیاگۍ غم به تالا کړي د یار مینه…

کاش لمن کې دې آسمانه پسرلي زرغونېدلی ما به ستوري گُلان یو، یو په ځولۍ کې ټولولی بېلتانه داغلي زړو ته رڼايي بېرته راوړلی اه! اسمانه څومره لوړ یې پسرلي دي له تا لرې په خاورینه دې تاراج گډ تا غمي دي ترې لوټلي د سر تاج دې پرې سینگار…

ښايي زمان مې حافظه لوټوي یا خو د هر چا و مزل تر خپل مقصده پورې یمه د دې معما تل کې ایسار اوس د ژوندون یوه تیاره کوڅه کې د خپل تېر شوي عمر پل لټوم که مې د اوښکو په رڼا کې چېرې وموندلو ضرور یې پوښتمه چې: راسره گډ پر یوې لارې روان چېرې…

بزگر واړه ماشومان ماښام نهار ویده کړل کروندې، لمر سوې وې چینې وې وچې، باران نه وریده بزگر ښار ته مزدوري پسې ووت مزدوري نه وه، یو په حورو مېن د مزدورانو د ټولي تر څنگه ځان وچاوه د بزگر ساه وخته د ماشومانو فریادونه یې تر آسمانه…

مودې شوې لرې یې له ما نه، ته به څنگه ښکارې؟ زه سوی سکور یم به له تا نه، ته به څنگه ښکارې؟ ستا د تندي د خال ښایست جوړه په هند کې نه وه اوس یې کډواله، پریشانه، ته به څنگه ښکارې؟ ستا د تگ ویر، ناگاساکي غوندې له منځه یوړم ذره، ذره یمه…

خوږ امانه بختور یې ستا نعره د خپلواکۍ پېـړۍ واوښته چې ځغلي لکه وینه په بدن کې هم په لر کې هم په بر کې پاچا خان ته زیری ورکړه ولسونه پاڅیدلي پښتنو، بلوڅ ځوانانو د پنجاب پښې لړزولي پاس اسمان رنگینه شوی میـړني مو سرسپارلي ملالۍ…