Browsing Category

شعرونه او لنډۍ

لېونی او چنار

دا چې غیرت غيرت کوي، غيرت يې باد وړی دی د لنگوټي، جگې شملې شوکت يې باد وړی دی د زرو شـوق تـرېنـه جـذبـه د آزادۍ هـېره کړه د سرښنـدنې افغاني هـويـت يـې باد وړی دی چې…

غـــــزل

چې جامې مې په باران د عشق لمدې شوې بیا مې سترګې په یو بل جهان رڼې شوې د خیالونو په دنیا کې مې ځان وموند ستا په نوم رانه را تاوې دایرې شوې په دیدن کې دې…

غزل

تللی دي له شپو یم افسانې را پسي مه ګوره سوی یم ایره سوم پروانې را پسي مه ګوره ما چي څه لیکلي د زمان بادونو وړي دي ورک یم له شهبازه ترانې را پسي مه ګوره زه په…

ناپایه ویرونه

نور مې پېـوند، پېـوند زړگی د دومره لوېـو دردو تاب نه لري بېـوسي حد کړی دی هېڅ ځای ارام نه لرم له خپلې خاورې مې شړي حرامي د سترگـو گاټـو نه مې لکه د لمر تندر سرې کرښې تاوو دي…

میین منی

سږنی منی، په ما میین دی سږنی منی، د عشق ګلشن دی سږنی منی، عجیبه خوږ دی سږنی منی، لکه وطن دی سږنی منی، بيخي بل شان دی سږنی منی، سخ مهربان دی سږنی منی، لکه جانان دی سږنی…

غزل

د خپل جـــــذب جنتي کيف کښې شو ډوب لاړو پښـــــــتون لمر شو پخپل ذات کښې غروب لاړو د خپـــــــــــل خيال د ښاپېرۍ غيږ کښې اودۀ شو يو مســت خوب کښې د خپل وهم محجوب لاړو يو…

غزل

ژوند به د ګل غوندې، لمنه کې د غره ښکارېدای که يې د ډډو تشو لپو کې اوبه ښکارېدای دومره نزدې وای چې مې غږ کولی تا اورېدی يا دومره لرې وای چې هېڅ راته ته نه ښکارېدای د عشق پر للمه…

په فلسطين باروت وريږى  

 ضمير مړ دى، وجدان مړ دى، انسانيت مړ دى ڼنګ مړ دى ، حيا مړه ده ، غيرت مړ دى بى پتى د خپلو وروڼو په رڼو سترګو کى  ګورو خپلوان مړه دى ، وروڼه مړه دى ، عزت مړ دى بشر فعالان ،…

غزل

زما لاس کې يو تصوير دی او روان يم په خپل ځان باندې مې وير دی او روان يم د دې خاورې هر سړی راپوري خاندي ويده شوی هر ضمير دی او روان يم په دې لار کې تکه…