Browsing Tag

مصطفی آرین

غزل

بیگاه د بزم په محفل مې فنکاري کړیده چې هم مې زړه بایللې هم مې دلداري کړیده خدایه ما او تا په ګډه څومره ښه کارونه کړي چې تا جوړ کړې ده او ما یې شاعري کړېده خوب مې لیدو چې کینه ګر جنت ته نه پریږدمه ما د جنت د دروازې پیره داري کړیده چې…

یو خوب و بې تعبیره

یو څوک راځي ما خوب کې خوځوي بیا رانه ځي په زړه راته لاس ږدي مـا خـبروي بیا رانه ځي دا سـري مـاښام ځـکه آیاتونه په ځـان وایم راځـي مـا تخـنوي بیا ویروي بیا رانه ځي دا ټول خلک رانجه کړي یو دا زه یم پکې اوښکه څـو وارې مـې له سترگـو تويوي…

غــــزل

تیاره وه چې کتل مې خپل تصویر په آینه کې عـجـیبه ښـکاریدم پکې شبګیر په آینه ګې زه داسې وخت مجبور کړم په دې تنګه دائیره چې بس ورک شومه په لار د خپل مسـیر په آینه کې یا زه یم خړ او پړ او یا غبار ورباندې ناست دی یا ما کې څه تأثیر دی یا…

غـــزل

خپل ځان چې لټومه ستاسې ښار کې يم ورک شوئ يو سر يم يو مـــې سيورئ لويه لار کې يم ورک شوئ ما ډير په غاړه واخيستو آزار د خپل د سيوري چې ډير مې شو تر خپولاندې آزار کې يم ورک شوئ يو څو نيزه لوئيدلئ يې آسمان دزړه نه لـــمــره په…

غزل/ مصطفی آرین

چا ګناه په غاړه واخيـــست ماثواب غيږکې نيولې ما جانان سره د سـتر او حجاب غيږ کې نيــــولې ما بيګاه دی خوب ليدلې د تعبــیر معنا يې غواړم ته دنيـــمې شپې غزل ئې ما رباب غيږ کې نيولې ستا د مينې بياله ګۍ وه چې ورګډ شوم…