شعرونه او لنډۍ

له بامي بلخه راپاڅه ، دنوروز دسهارباده پسرلی دعشق راخور کړه له زاړه ام البلاده دهېلمندمسته څپه شه په لرغوني سیستان واوړه دکابل ارغوان ښکل کړه ، دباګرام هواکړه ښاده - پرسرلوړي…

پـر خـوشـحال بـانــدې دې قدر دی نوروزه خوشحال پوهنه اشعار ۴۴ ما د نوي کال او نوروز د هرکلي په پاره تر اوسه د خوشحال له کلیاتو او پسرلنیو اشعارو نه څو ځلې استفاده کړې ده…

ای میهن زیبا من  چه شد روز نوروز تو در بهاران چه شد آن بوستان پرګل دربهاران لاله دشت شادیان تو زخون پرشده کنبد کبود روضه علی صدای ندارد چه شد آن مرادان مست سلحشور تو چه شد…

د نیستۍ راباندې زور و نه مې ورور و نه مې خور وه زندګۍ نه مې زړه تور و نه مې ورور و نه مې خور وه چې سپرلی وم نو پردو به هم ژوندون ژوندون کولو چې ژوندون راباندې اور و نه مې ورور…

همیش ستړی، تل بیخوبه، لالهانده، لالهانده، زندګي هم عجیبه ده نیمه ورځ ده نیمه شپه ده څه پیچلې فلسفه ده! د جانان وجود رڼا ده په دې ټول جهان خوره ده د ښایست په میخانه…

د خوشالخان خټک یو نستلژیک غزل خوشال پوهنه اشعار  ۴۳ ابـــاســیــنــد وتــــــه نـــاره وکـــړه پـــه زوره ولـــنـــډي تـــــه ویــــنــــا ووایـــه حــلــیــمـــه گوندې…

بیرغ *** ما  په اوږو مه اچوئ ما په سینو مه ټومبئ زما په  تور سره زرغونه وجود کې د حماسو سیندونه دنمایش  په تورو ولې وژنئ؟ ستاسې له دغې مینې یو نه یو زر ځلې مننه کوم مګر د…

"مځكه سخته، آسمان ليرې"، زه ترمنځه ويلې ويلې اوښکې ورانې گریوان څیرې، زه تر منځه ويلې ويلې "هم مي ووژني پخپله، هم په ما باندي ژړا كا" د ژړاوو د شوگيرې، زه تر منځه ويلې ويلې…

د خلکو ډېوې بلي زما مړې شي چې ماشام شي ژوندون به هم اخر لکه یو ستړی خیال تمام شي تنکۍ ځوانۍ مې سپارم د سرو' اورنو غیږ ته تنها ګوشه کې ژاړم. د یار خدای (ج) زده چې راپام شي د…

اننګو کې دې راشنه کړم د بوسې چې ګلابونه ته مې پرېږده چې ورېږم بارانونه بارانونه د ماښام په تاریکه کې چې همېش راته یادېږي پر ما شپې روڼول غواړي هېروي رانه خوبونه چې بیا بیا…