Browsing Tag

تاج ولي صنم

غزل

ما ويل دا پاتې ډوډۍ وړم زما بچي وږي دي خان جي وې زر شه پښې اوباسه زمونږ سپي وږي دي اى دريا خانه د مغلو واک اختېار دى دلته ستا پۀ شتمنه پښتونخوا كې ستا لمسي وږي دي تۀ خو پۀ دريم ځل حج تا لاړې او طواف دې اوكړو ستاسو پۀ چم كې…

غزل

تا يى د سره لوپټې سركاره ووړې نۀ دي؟ تا مې د پېغلو نه راښكلې وايه څڼې نۀ دي؟ ما خو جماعت كې د يو سپي تړلو ذكر وكړو زموږ تور سرو خو لا خپلې قيصې كړی نۀ دي تا د ډالرو بوجې ډكې كړې تا كور ته يووړې دا ګورى زهر دي سړيه دا څۀ…

غزل

پښتانۀ چې د تورمخو غلامان دي پښتنو كې يى ساتلي دلالان دي چا چې سپي د انګرېزانو لمبولي هغه خلک د سرو سپينو مالكان دي دا چې ځانته محافظ د وطن وائي دا قسم دى د يهودو نوكران دي څۀ نه څۀ سودا يى كړې تش لاس نۀ ځي ور داخل چې…

غزل

مونږ ناخبرو بۀ وئيل چې سرحدونه ساتي مونږ څۀ خبر وو پۀ ډالرو ايمانونه ساتي د جنګ مېدان ته تلي نۀ دى او…

غزل

کاش چې زۀ ستا د انکار نه مخکې مړ وى يا زۀ تاته د اظهار نه مخکې مړ وى هۍ د دواړو سترګو تور مې پكې سپين كړۀ چې د دومره انتظار نه مخكې مړ وى چې خبر شوم د رقيب د لاس ګلاب دى زۀ چې ستا د دې ګزار نه مخکې مړ وى لر او بر خو مې…

غزل

د قدم د لاندې زمكه بۀ ترې غواړم د كابل نه تر اټكه بۀ ترې غواړم د لعلونو د وېش خلق دې خبر وي زۀ يوه يوه كنجكه بۀ ترې غواړم دا پۀ سپينه ورځ چې ورک دي له خپل كوره هغه يو يو بې دركه بۀ ترې غواړم كۀ مې سر ماتېږي سل ځايه دې…

غزل

خبر نۀ دي پخپل جرم چې پۀ څۀ مري د كابل نه تر اټكه پښتانۀ مري پۀ دې زمكه كۀ د كفر اسلام جنګ دى دا تور مخي پكې خدايه ولې نۀ مري داسې بريد مې د پښتون پۀ خونه كېږي د هر كور پكې څلور مري يا پينځۀ مري تۀ چې وائې دا…

غزل

کچه كوټه وه د شېخ ښار كې يى پخه واخېسته د تعويزونو كاروبار كې يې بنګله واخېسته دا يى نشې زما د قام پۀ بچو خرڅې كړلې ځكه يى سل جریبه زمكه شپه پۀ شپه واخېسته دغه سړى بۀ پۀ سرو سترګو صبا ګوره ژاړي دې كوم سړي چې خپل بچي ته تماچه…