محمداجمل کریمي

ترس مې په خپلې شړېدلې شان څېرې راځي. له اوښکو ډکې مې تر سترګو آئینې راځي. په دې جومات کې په حساب خلګ لمانځه ته ناست دي. خو دې مندر ته له حساب زیاتې پوجې راځي. زړونه ریڼ ستوري دي همدوی ته کاڼي مه ور ولئ. دا که را ولویږي نو…

له زخمه سوځي او له درد څخه ټکان کوي. زړه مې په چا پسې ډېر وخت کیږي ارمان کوي. دعشق جومات ته چې راغلی له ربابه سره. دغه مُطرب سندرې نه وایي اذان کوي. څه ضروت چې یې په چا پوري پیوند کړي اول. او بیا ترې وروسته شکایت د دې خپل…

سوال راڅخه وشي د مرګي، ناهیلی کېنم. ومې خوري دا خپله بې وسي، ناهیلی کېنم. زه د بنجاره دوکان ته ځکه نه ورځم چې. تا رایادوي ګېډۍ بنګړي، ناهیلی کېنم. اخ! جوړه هینداره هم بې تابه شي راماته. ګورم چې مې کرښې د تندي، ناهیلی کېنم.…

د وړو وړو مُرغیو په بڼکو کې ښکاریږي چې یوچا دي پرېمینځلې. لمر ته ځل او بل ځلیږي. په خوږ خوږړ نغمو کې. په وړوکو حنجرو کې. دچا یاد مست دی څپاند دی. صفا یاد مست دی څپاند دی. د سپږمۍ په ساړه مخ کې. د اسمان په پراخ تندي کې. ځان…

د انګار په سر ولاړي. ورځې شپې مې عشق پرستې. منصوري شېبې راژباړي. زه بدل یم که وخت بل شو. آئينې را توکې لاړي. هوس سپی یاد دي لېوه دی. بس د شپې ورځي مې داړي. په ځان پټ یمه بې هوشه. لکه بنګ او شراب نوشه. سندریز ماحول را غم…

چې راته وګوري راټول شم سره بیا شاوخواه. پتنګ خو ځکه راتاویږي له رڼا شاوخواه. څاه د پلانکي صیب ده اوبه به هم هغه ترې څښي. ګرځي دي! تږي ماشومان ددغې څاه شاوخواه. د چا په یاد کې بلوم په ریڼو اوښکو ډېوې. راته ولاړه ده د غر…

ریڼې ریڼې هندارې شي ګردجنې ،څه یې کوې. څېرې کاندي څېرو ته دروغجنې ،څه یې کوې. هی! هی!ته یې را یاده کړې او ویې نڅولم. له درد څخه مې وکړلې مننې ،څه یې کوې. د خپل اوجود لاسونه مو په ځان نه چاپیریږي. له خپله لاستي لویږو لکه ونې…

ته وا خوند به ونه کړي؟ غزل د عشق مِمبر ته په اذان،پسې راغلی یمه له ځانه ورک یمه په ځان، پسې راغلی یمه چاته اظهار ته مې تر اوسه داسې ګل ونه مند په یوه نایابه ګلِستان، پسې راغلی یمه مخلوقه! مانه مې علت دبربادۍ مه پوښتئ!…

دا خو نه ښه کیږي او نه زره خوشحال کیږي. خدایه!زما نه به د کوم ژوندانه سوال کیږي؟ ځان ته په دې وجه رسۍ د دار تړلای نه شم. زما په ذات کې څو کسان اوسي اوبال کیږي. غم مې ملګری دی شېبه شېبه تر څنګ راسره. درد مې هم خپل کیږي او هم…

تاسو تجربه وکړئ کله چې په مجلس کې یو څوک ساده غږیږي هغه ته خلګ ډېر غوږ نیسي ځکه ساده خلګ همېشه په زړه کې هم هغسې ساده وي چاته یې کینه په زړه کې نه وي نه له چا ډاریږي او په سپینه او پاکه خبره باید سړی نه له چا وډار شي او نه هم خپله خبره…