Browsing Category

شېبه ګهیځ

باران

بیا د ښار ټولو ښيښو کې رڼې اوښکې دي بهېږي اه ټک ټک دی پر کړکیو څه میده باران ورېږي لمدیده هم انتخاب دی ګل لمدېږي زرغونېږي پسرلی دی زده کړې بندې هره هیله مې قتلېږي له دې…

ژوند

مرغان لاهم الوت کوي اوبه بهېږي لمر راختلی ونې شنې دي سپوږمۍ رڼا کوي ستوري ځلېږي او موږ موږ لاهم تنفس کوو دا پدې مانا ده چې ژوند لاهم دوام لري. او تر څو چې ژوند وي، موږ اړ…

ژوند په ساده ډول روان دی

خپل بوټان پښو کوم او د ژوند په اوږده لاره ځمه زه ژوندۍ یم او ژوند د ژوند کولو ارزښت لري دومره مزل کوم چې د ژوند کاڼه غوږونه زما د پښو ټکا واوري. زه پوهېږم چې ځینې وختونه بوټان…

موږ هغه خلک یوو

موږ هغه خلک یو چې سل نیوکې اورو خو د یو ځواب ویلو لپاره یې ګونګۍ کړې یو موږ هغه خلک یو چې د خلکو خوشحاله ساتلو لپاره ټول ورځ ماتیږو اخر خلک راباندې د لیوانیانو نوم ږدي موږ…

د هیلو ماڼۍ

هوا سړه او سپینه واوره ده، کړکۍ ته نږدې ولاړه او تریخه قهوه مې په لاس ده، پلي کسان وینم، هر څوک ځانته درد لري، خپله بوختیا او خپلې وسوسې ورسره دي، ذهنونه ستړي، زړونه زخمي او ژبې…

دسمبره کال بدلېږي

دسمبره کال بدلېږي اسمان ځمکې نه بیلېږي مرور دي مرور دي هره هڅه ناکامېږي د لاسونو په ګرمۍ کې واورې راشي ویلي کېږي دوه مرغۍ په وچه څانګه یو له بله ځي تاویږي په…

غزل

اوس خو ظالم په ظلم هم د خدای رحمت لټوي د بېګناه او د مظلوم په مرګ جنت لټوي خلکو ته وایي ازلي ده برخه نه بدلېږي شېخ خو پخپله بیا د زور په زور قسمت لټوي چې په غمونو یې ټوټې ټوټې…