Browsing Category
لنډې کیسې
محصله (لنډه کیسه) / امیرشاه یاد
په کابل کې هوا ډېره سړه وه. یوه ورځ له ټولګي نه د باندې راووتم او په بهر د لرګنې چترۍ لاندې کېناستم. پښې مې لوڅې کړې او مخامخ مې وکتل. هغه هم زما په لور راروانه وه. د تورو زلفو…
لنډه کیسه: دګوانتانامو – لومړی تم ځای ؟ / خالق رشید
پرون مازدیګرپرکابل باندې سخته واوره اوریده، نرۍ سیلۍ پرې دپاسه زنګیده ، له یوې خوا یي بلې او له بلې بلې ته وړه او راوړه ، الکساندر چې دغه سړه ننداره ولیده ، لاس یې سره…
خر (لنډه کیسه) / محمدخالص ادیب
پرنیان تر ګوته کش کړم، ورو یې وویل:
همی کتابخانه اس
په دروازه ور د نننه شو، مخامخ لوحه مې له نظره تېره کړه:
به کتابخانه مولانا خسته خوش امدید
تر مېز چارچاپېره…
سینګار/ عصمت الله صالح
ښۍ ګونډه یې پر پاسته ورانه ورکېښوده، رڼو خړو سترګو ته یې ځیر شو، له چاودو ډکه څپېړه یې تر زنه لاندې کړه، په موسکا یې وویل:
ـــــ مبارک دې شه، خدای مو د تر…
تړلې دروازه (لنډه کیسه) / حیات ژوند
دومره مې په یاد دي، چې په وروستي ځل مې پښې وترپېدې. پښې مې سړې شوې وې او لاسونو مې هم د بدن د نورو غړیو د عضلو په څېر ترپکې وهلې. له هرې حجرې ساه وتله. د شا پر تخته مې تړمې وینې…
بوټونه او جرابې ( لنډه کیسه) /محمد خالص ادیب
د کوټې ښیښې خوله کړې وه، رازما په غېږ کې د تنکۍ ماشومې بوټ نیولي و، د ښي لاس د شهادت ګوته یې په ښیښه اېښې وه، د واړه ماشوم څېره یې رسموله، ښه شېبه له ځان سره بوخته وه، کله به یې چې…
غوښنه (لنډه کیسه) لیکوال/ محمدخالص ادیب
کارغه د سړک په منځ ناست و، خواړه یې خوړل، بریک ته مې پښه ور اوږده کړه، والوت، لږ وړاندې په سپینه ډبره کېناست، نارې یې کړې، کاغ ـ کاغ موټر مې د سړک ژۍ ته ودراوه، ترې کښته شوم، په!-->…
ځینې د وړکتوب پر ژوند پر هوايي پُل راتېر شوي وي!!! /کمالپوري
له څو ورځو راهیسې دا عکس ښکته -
پورته کېږي، هر یوه خپل د خواخوږۍ مراتب وړاندې کړي، خو دوی هم تر شا یو ستر حقیقت
پټوي چې ګنې دوی دا د وړکتوب پر ژوند پر هوايي پُل راتېر شوي وي.!-->!-->!-->…
بخمل (لنډه کیسه) / نصیر احمد احمدي
ښي او كېڼ بوټ مې تازه سره پېژندلي وو، چې نيكه ته چا د كركانو (مړزانو) د نيولو لپاره يو ښايسته سپى راوست، سپى بخمل نومېده، كله چې مې په لومړي ځل د بخمل پر سور وزمه څټ لاس!-->…
لنډه کیسه : د سپیو تود بازار/ خالق رشید
پرون یوناڅاپه په کلي کې آوازه شوه چې دماما زوی بیا له
امریکا کلي ته را روان دی ، له آوازې سره سم ، زموږ دکلیوالو تبصرې هم پیل شوې ،
دټولو لویه اندیښنه داوه چې بیا به له خپلو!-->…