ادامهٔ شرارت پاکستان  و آیا داکتر غني راه حل است؟ 

کار جانب افغانی و خیر خواهان در موارد یا غلط بود و یا کم کار و در موارد غیر دقیق و غیر مؤثر بود و هست! چرامکار و کذاب ( استابلشمنت پاکستان) میتواند با کذاب بودن به جسارت و دروغګویی و اعمال شرارت خود ادامه میدهد و نیروهای عدید ملی و وطنخواه کار برای توقف و بی تأثیر کردن نمی تواند؟
یکی ازین عدم دقتها أخیراً تمرکز براین هست که بازګشت داکتر اشرف غني حل معضلات افغانستان هست و یا خیر؟ کي باید از ایشان دعوت کند و این مردم که جناب غنی از دعوت شان صحبت دارذږد ، کجا و چطور میتوانند این دعوت را به عمل آورند که معضل حل شود؟ خون ریخته شدهٔ سرباز وطن در دفاع از جمهوریت چطور شد که قومندان شان ایشان را به ترحم مخالف بی قومنده ګذاشت و ایشان در موارد این سرباز را ذبح کردند!؟ جواب به این همه سؤال ایجاب تیزس بزرګ عملی میکند اما من به یک مسأله تمرکز میکند و آن:
بازګشت داکتر اشرف غنی به افغانستان راه حل
هست و اګر هست در کدام و چه مقامی؟

به فهم من بازګشت سخت خطرناک و قبل از همه برای داکتر غنی هک کشنده و هم تأریخی هست! من شخصاً برای شان بازګشت فیزیکی ایشان را به افغانستان سفارش نمی کنم! نه تنها که پروفیسور محمد اشرف غنی، بلکی هیچ فرد، حزب و مرجع منفرد دیګر و نه طرز تفکر رهبری قوی و دیکتاتوری حاکمیت ساتور نمی تواند مشکل افغانستان را حل کند!
نه یتیم و بسیر ګیم باز میراثی، نه خسرش، نه حکام و تفنګ سالار دیروز و نه امروز.
نه تاجر قوم و زبان دیروزی و نه هم متکی به ای اس ای پاکستان و نه کباړ کننده های اردوی افغانستان و نه هم خاینین که به خط دیورند ( وجود ندارد) را به رسمیت شناسی و خدمتګذاری به پاکستان کنند!
نه اتکا کننده ها به استخبارات خارجی! ونه هم تکرار بن جدید و نه بازګشت مسلحانهٔ ناممکن امریکا و نه اردوی و مرتد پاکستان!

خیر چاره چیست؟
با توکل به الله متعال در حل معضل، مشکل و بیرون رفت از تراژیدی موجود ما با استفاده ای مثبت از تجارب ګذشته و ګذشته را برای انتقام نه، بلکې برای آموزش نقادانه ارزیابی کردن و فهمیدن که ما در چار راه این منطقهٔ جهان قرار داشته، موجب و محل اتصال جهان شده میتوانیم،
اولاً خود و فکر خود را تغیر دهیم.
از خود خواهی و مطلق العنانی، رهبر و زغیم شدن بګذریم و بدانیم اګر زمانی امریکا به افغانستان حضور نظامی داشت در توافق ایران، روسها و چینایی ها بود و حال دیګر آنزمان و آمریکای یکه تاز وجود ندارد و نیست!
از جانب دیکر حضور نظامی فزیکی، بقا و خروج غیر مسؤولانه و بازګشت نظامی زمینی امریکا به افغانستان، خطاء ناروا و جنایتکارانه بود و هست!

دوم به عوض تمرکز به تحقق مقاصد و امیال محدود فکری، نظری و حزبی و تحمیل نوع نظام و أهداف دیګر قومی و زبانی و سایر مسایلکه در یک پروسهٔ ملی تدوین قانون اساسی در مطابقت به ارزشهای اسلامی در چندین مرحله به صورت متداول بعداً تسوید، فیصله و نهایی شود که حق هر هموطن ماست و درین راستا میشود تمام مسایلیکه دردل تنګ ما وجود دارد، در وقت و زمانش بعداً مطرح و توافق متداول بشری حاص ګردد و در موارد مسودهٔ الترناتیفی را برای ملت در وقت و زمانش پیشکش کرد ولی حال وظایف مقدماتی و آمادی برای ملت سالاری را ولو تحت عدالت عمری اجرا کرد!
عدالت مطلق در دنیای ما وجود ندارد، باید به صورت نسبی و ملت سالاری و در چوکات ارزشهای اسلامی مانند انتخاب اکثریت مطلق مردم ما تصمیم ګرفته شود!
اما درین مرحله قبل از اینکه افکار، روایات و اندیشه های مختلف خود را به هر قیمت، یکه تاز و یا روش توتالیته و یک حزبی عملی و تحمیل کرد باید اګر در حاکمیت ام اول تا مشروعیت لازم به عملی کردن همان افکار خود متوسل شد که در این مورد ملت بلامنازعه مواغق هست!
من به تنازل در بقیه موارد متنازع فیها هم سفارش ندارم، ولی تا زمانیکه مشروعیت سیاسی لازم متداول را نه ګرفته أم، از تطبیق آن به زور وسایل دولتی باید امتناع کرد! تحصیل و کار زنان از همین جمله أند! از تطبیق مسایل متنازع فیها باید تنازل موقت صورت ګیرد ولی مانند برنامه برای شان میشود، مطرح باقی بماند! ممکن کمی متفاوت هست ولی منطق مشابه دارد که حضرت عمر رض از تطبیق حد قطع ید برای یک سال منصرف شد!
اصل یک شهروند و یک رأی و حاکمیت قانون بر همه یکسان، الترناتیف خوبی دیګر با تمام کمی ها و کاستی هایش ندارد!