نور محمد لاهو

ـ چینې! ته که شې مئینه، خپل مئین ته په سوغات کې به څه یوسې؟ ـ یخې، یخې شان سندرې او رڼې رڼې هېندارې. ـ شین ځنګله! که مئین شوې څه به یوسې؟ ـ مازدیګر سره څو کريږې او چغارې. ـ پسرلیه! ـ د ګلابو درمندونه ـ شینکی ستوریه! ـ سترګکونه،…

په ګلونو بار آسونه یوه ورځ دواړه ضرور یوې کشتۍ کې لکه دوې کوچۍ مرغۍ ! د اورونو له سیندونو د سپوږمۍ سپینې کیږدۍ ته کډه کیږو خو ته مه مایوسه کیږه ! چې بیړۍ مو وچې ځمکې ډوبه کړې او ترکاڼ مو د زاړه بلوط په څير خپلې ارې دې…

لکه زخم په سینه کې زما اوسې لکه درد هره شیبه کې زما اوسې یوه یخه د اوبو خوږه چینه یې بیابان کې په غرمه کې زما اوسې لکه شین لوګی د عودو په هوا کې لکه ژیړ رنګ په لمبه کې زما اوسې ته یو ستوری د میزان یې د خوندونو د…

هیروم دې هیروم دې ، درنه ځمه لکه ونې چې توپان کې خپلې پښې له ځانه پرې کړلې مرغۍ شوه لکه پوندو د یو آس نه پورته شوې سپينه دوړه چې له باده سره مل شوه بیا رانغله هیروم دې هیروم دې ما هم وریځو ته ویلي چې باران لکه ماشوم په دې قانع…

یو تور باد له یوه غره رالګیدلی د ځنګله په څير شنې لښتې ورسره دي د دې باغ پر دیواله د یوه ګل راځړوند لاسونه یې ورمات کړل د دې باغ په بنفشو مې زړه خوږیږی چې یې پاڼو نوې نوې د لیلو له خوږو زلفو نڅاګانې دي زده کړي شیبه پس به یې په وینو…

لکه سیند .... لا مې هم ستا د یادونو ، سره زخمونه ، په سینه کې د باران د لامده غږ په څير تازه دي پیړۍ وشوې یاره ستا پر شنې لمنې ، دا ګلان ، هسې تازه دي او اوس هم چې آسمان شین وي یو شاعر په نیمه شپه کې بام ته خیژي او د…

لا مې هم ستا د یادونو ، سره زخمونه ، په سینه کې د باران د لامده غږ په څير تازه دي پیړۍ وشوې یاره ستا پر شنې لمنې ، دا ګلان ، هسې تازه دي . او اوس هم چې آسمان شین وي یو شاعر په نیمه شپه کې بام ته خیژي او د ستورو پر سینو دې…

د ګوتو قفس نه غواړمه پوه شم پرآسمان د لاجَوَردو غالۍ څنګه اوبدل شوې ؟ غواړم پوه شم له رڼا د لاجوردو تاته څنګه کمیس جوړکړم ؟ ستا د غاړې خوشبويي د ګل له شونډو څخه څرنګه څښل کیږي هلته لیرې د غاټولو د نازکې پردې شاته له ټوپکه…

. ته د ټولو غیږو ، غیږو رڼا ګانو پیغله مور یې دا خبره هغه باغ هم راته وکړه . چې مڼو ته یی سور رنګ و ، ستا له شونډو نه ، پټ کړی د باران مغروره لور یې ! دا خبره د غنمو هغه وَږي راته وکړه چې یې تیره ورځ ، له تندې ساه ختله شین…

عام الفیل ( د فیل کال) و. ابرهه له خپلو پیلانو سره په دې نیت له غوسې سور او شین راغلی و چې کعبه شریفه ورانه کړي. لښکریانو یې د لارې په اوږدو کې د خلکو مالونه لوټول. چې کله رانږدې شو؛ نو عبدالمطلب د خپل قام په استازولۍ ورغی؛ قهرجن ابرهه یې…