شعرونه او لنډۍ

ملګرى سرداران کړه نو سردار به شى مينه ورکړه وحت ورکړه  نو يار به شى ستورى د اسمان کړه د محفل ياران ته به هم اوچت شى نو قطار به شى طمع او لالچ پريږده ځار شه د ملګرو نه بدى ورځ…

زه خپه یم زه خپه یم زه له هغه تیره غشي نه خپه یم چې زما له ستړو سترګو په څنګ تیر شو ستا د مخ په بنفشو باندې یې وینې وشیندلې ستا په تاندې او معصومې شنې لمنې په سرو وینو…

لومـــړي وګــوره خـپل ځان په آٸينه کې چې دې څو رنګونه ښکاري په څهره کې د مظلـومــــو انســـانانو ازار مـــه اخلـــه پاک به نه شـي ته لـه دې ګـناه کـعبه کې چې…

شعر د دروني جوش د بې مهاره توښ ګرم فوران دی، داچې دروني جوش ولي رامنځته کېږي، اوددې جوش د لا خوټکېدو اوګرمېدو سببونه او لاملونه څه دي، د ګرمی اوتبخیر تاثريې د انسجام اوانتظام ارادي…

فدای همت مردی که تن به ننگ نداد زشیشه تن بشکست وسرش به سنگ نداد صدای حیرت قدس و سخن ز شوخی طبع که عبرت وطنش ، جز به خون و رنگ نداد بپای دون همتان کی فروخت عزت خویش ز…

ما به هم خپل ځان خپله یو ځای ته رسولی وو! کاشکې خو مې ژوند د لاس او پښو اختیار راکړی وای ولي به د تورو تورو شپو له شا نه پټه وم کاشکې خو یې ماته هم ورځ چانس یو وار راکړی وای…

وایه! خبره شوم، ناسازه وې؛ چې اوس څنګه يې؟ پاڼه مې قات کړه تر بالښت لاندې مې کېښوه او ډېرې شپې د خپل زړګي درزا ته کېناستمه د ورځې هره ورځ به د راتلو لارې مې کتلې…

په نڅا تللې ومه، بېرته په نڅا راځمه زه د غزلو مستانه دنیا ته بیا راځمه مه مرې زما د لېونتوب او یاغيتوب احساسه زه به دا ستا وجود ته نوې نوې سا راځمه زه به شرنګېږمه…

حواس خواره واره دي خپلې ګوتې خورم اوهو زه چرته تلم ای های؟ او کوم طرفته ځم اوهو د چغو موډ کې یمه، فلج مې شو اعصاب، حد دی درد په سینه کې دی، خو لاس مې په خوله ږدم…

انتظار ورځ ګونګۍ ده او شپه هغه وزر پرانیستې مرغۍ ده چې د شور او فریاد فضا یې په سر اخیستې تنهایي هغه رنگ الوتې پېغله ده چې ځمکې ته په راتلو پر زړه یې وېرې لاس ایښی دی…