ځانوژنه
د فکر - زړه تر منځ مي جنګ روان دی
زما پر حال خپه انسان، حیوان دی
خو خدای له عرشه رانه ګوري هسي
خوشحالي کاندي، شين آسمان خندان دی
یارانو زما د ځان وژني لامل
په عصبي تکلیف یې مه اړوئ
ټوټې ټوټې وجود مي سپو ته یوسئ
داسي يې دلته هلته مه…
Browsing Tag
نقیب احمد قریشي
!شاه شېریني
په نڅا سه تر څلور دېواله واوړه
شاه شېریني! موږ یوو اور او اوبه دواړه
را تازه سه بې پوړوني په ګډا سه
خیالوري! له لسم منزل را تا سه
ژوند شروع له پایلوبۍ تر پایکوبیه
نن مي جام کړه نن را ګډه په اروا سه
ستا د کلي چنار چاته هوسېږي؟…
شاه صنمي
وخت راغلی هم قلم وهم، هم توره
شاه صنمي! د وطن آدې ده بوره
لېونی باد رالوتی پر ښارونو
ويني څاڅي د وطن تر اندامونو
پر سپېره مېنه عشقي کابل آباد دي
پنځوسم کال دی راوځي له اورونو
ننګرهار اوس د ګلونو سیمه نه ده
ټول کورونه دي ودان، تش له…
!شاه زریني
زه روان یمه و کومي زمانې ته
شاه زریني! لاس دي مه نیسه ډېوې ته
کوچنی نه یمه زه ـ زه تر ټولو لوی یم
چي د چا نه یم شیریني د هغوی یم
زه د عشق په خانقاء کي لېونی یم
نیمی ستا او نیمی خپل ګرېوان ته توی یم
د سماء پر مسته مېنه راتاوېږم
زه د…
شاه زرګري
نور مي بد راځي له سپینو اوښکو خپلو
شاه زرګري! سلام واخله د ځپلو!
د ناروغ وجود د زړه د وینوداره
خوبولي سترګي راغلم ستا تر ښاره
د دردونو باوجود مي ته وې یاده
تور سترګي، توري زلفي، سپین "رخساره"
ستا نظر یو نظر نه و؛ څو انسانه
باراني…
غزل
زما څیري ګرېوانه! جادوګر یې جادوګر
مه ژاړه آسمانه! جادوګر یې جادوګر
بیا دي په کابل کي لېونی زوی په ژړا دی
زما افغانستانه! جادوګر یې جادوګر
نور مي هم ښه ستغ کړه، چي بیا مات سمه بیا جوړ سم
ژونده پهلوانه! جادوګر یې جادوګر
خدای دي…
هغې ته؛ چي زه یې وبایللم
هغې ته؛ چي زه یې وبایللم:
زرغونې ته:
موده کیږي چي له سترګو مي یې ورکه
زرغونې! ته یې زما د زړه ملکه
باد راالوتی ستا له کوره زموږ کور ته
خوشبویي دي باد راخیستې ده دې لور ته
ستا د سترګو مرغلري یې راوړي
نن خو بیا اور غاړي وتی دی و اور…
د آزادۍ اوږد مزل: نیلسن منډیلادګ او د هغه ژوند
دغه کتاب په کابل کي اکسوس چاپ کړی چي پښتو ته حزب الله اتل په ۶۳۸ مخونو کې را ژباړلی دی.
زه هڅه کوم خپله تبصره لنډه ولیکم، که اوږدېده نو تاسي یې د رولیهلاهلا یا نیلسن منډيلا "Nelson Mandela" عظمت وګڼئ!.
طبعي ده چي د نړۍ ټول انسانان د…
بدرۍګله
نظم
لا دي څڼي باد وهي، لا پکي کُوت دی
بدرۍګُلي! موسی خان دي ناروغ پروت دی
کاش! له زړونو خبرداره وای شریني
چي له زړه درپسي خورمه د زړه ویني
لپي ـ لپي اوښکي هر سهار ماښام خورم
ته له شاتو سازه سوې یې ګبیني
زه لا هغه موسی خان یمه چي ومه…
غزل
د باد و دوړو سلسلې دي؛ هوا رنګ بایللی
د وطن ترخې مې لا سرې دي؛ هوا رنګ بایللی
زه د ناکام غرور و سر ته یم ولاړ داسې چې
هر څه مې وړې حجرې دي؛ هوا رنګ بایللی
ستا ګلابې شونډو دی رنګ د پیغمبر اخیستی
ستا دا کیسه نه ده کیسې دي؛ هوا رنګ بایللی…