Browsing Category

شعرونه او لنډۍ

دوزخيان

د پلرونو او نيکونو ورځې بې لمانځنې رانه تېرې شوې دي. گوندې جبېره يې وکړای شم. دوزخيان ستاسې یې زړۀ خو زۀ مې خدای که پلار، نيکۀ وبخښم نفل خو څۀ چې په دعا کې يې هم لنډ شه نصيب…

غزل

وریځې دي خړې، اسمان رژیږي ارواوې رېږدي، زړونه رپیږي د نفرت تندر بره غړمبیږي مینه کوئ ، که نه رالویږي د بیلتون اوښکې مې را بهیږي پټیدای نه شي ، مینه وریږي د کړاؤ خوږ باد، په…

هتکړۍ به دي تل نه وي

ستا په لاس هتکړۍ وینم بې وسۍ ته مي ژړېږم د بې ننګه پښتون مشره له خپل نوم څخه شرمېږم دا په مرګ ویده اولس دی زه به څوک له خوبه ویښ کړم نه مي ږغ له ستوني وزي نه د چا غوږ ته رسېږم…

غزل

شپه ده، ستا خیال او کټ دی د سپوږمۍ ټال او کټ دی د اندیښنو له ستورو رانه تاو جال او کټ دی دیاد میلمه ته مې دې جوړ کړی شال او کټ دی د یارانې په ټس کې مې رنځورحال اوکټ دی…

پر سپوږمۍ میین شاعر

غالباً د استاد رحمت شا رحمت له پېژندګلوی او له ده سره بیا د ډېرو ناستو، ولاړو، مشاعرو او غونډو مخکې مې هم د ده دغه شعر په یاد و: دا مې ارمان و چې سپوږمۍ ووینم خو چې ماښام شو…

دوه کلونه زرين وخت

تـر ځـنکنـدنـه بـه مــې  ساه وې تـا سـره ولاړه زمـا د تــورو غـــرونـو شـا تـه کـوټـنۍ وه لاړه هـلـتـه د پـوهــې رڼـا ځــل پـر تـروږمـۍ کــولـــو ستوري دانه دانه رالویږي سپوږمۍ…