لنډې کیسې

سبا د مارچ اتمه د ښځو د نړیوال پیوستون تاریخي ورځ ده. زه په داسې حال کې چې د افغانستان شریف ټولو درنو مېرمنو او نجونو ته د دې ورځې مبارکي وایم او د سخت ژوندانه په هره برخه کې…

د شپې یولس بجې دي، آسمان وریځو نیولی  او پوښلی دی ،  داسې تیاره ده چې په یو متر کې څوک په سختۍ لیدل کېږي. خوب ته مې تیاری ونیو، څراغ مې ګل کړ. کټ ته وختم، اوږد وغځېدم، بړستن مې…

شب تاریک بود و باد سرد پاییزی در کوچه‌های شهر می‌وزید. مردی تنها، با کتی کهنه و دست‌ هایی لرزان، روی نیمکتی نشسته بود. چشمانش به نور چراغ‌های خیابان دوخته شده بود، اما ذهنش جای…

له ادم زادو به توبه کړم نور به لیوان په یارۍ نه نیسم مئینه یار چې په لرې وطن اوسي که زه خندا کووم، د دار لایقه یمه د جانان دې ظلم ته گوره چې چېرې گروپ وي، لگولی یې…

په یوه لیرې پراته ښار کې، چې یو وخت د علم او پوهې مرکز و، یوه لویه کتابخانه وه. پوهان، لیکوالان او فیلسوفان له نړۍ څخه راتلل ترڅو له دې ارزښتمنې کتابخانې ګټه واخلي. دا کتابخانه د…

د شریف سترګو ته خولو لاره کړې وه، پنډې ګوتې یې په لندو کمزرو وېښتانو کې تېرې کړې، د ویښتانو په څېر يې د بدن  له نورو برخو هم خولې روانې وې. ګلالۍ له ځایه ولاړه شوه، لندې جامې چې…

عنوان داستان:« نیکی کن، اما منت مگذار » در یکی از روستاهای قدیم، مردی بود که همیشه به نیازمندان کمک می‌کرد، اما هر بار که دستی را می‌گرفت، طوری رفتار می‌کرد که انگار صاحب زندگی آن…

  مرګ مې په دښمن هم نه لوریږي، خو ستا مرګ پر ما او یوې بلې بې خولې او بې ژبې مخلوق یوه الهي لورېنه ده. ستا مرګ په سخته ګرمۍ کې هغه یخ شمال دی چې  د انسان له وجوده ګرمي شړي. اوس به…

هدیری ته غزیدلی لاره می خپله کړه د شنه اسمان ځلانده ستور و سپوږمۍ مخه وریځو پوښلی وه ځای ځای به له ډنډو اوبو څخه می د پښو ایښودو چړپا وچتیدل له عادت سره سم به له لویو واړو قبرو…

روزی جوانی در روستایی فقیر زندگی می‌کرد. او که از خانواده‌ای زحمت‌کش بود، تصمیم گرفت برای زندگی بهتر به شهر برود. جوان سخت تلاش کرد، روزها در کارگاه نجاری کار می‌کرد و شب‌ها درس…